Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΣΠΑ - ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΑΤΟΥ


Ειρήνη Λάσπα και η Κατερίνα Μαράτου που βρέθηκαν στο Ρομέο και βρήκαν τη στιγμή να φωτογραφηθούν. Φαίνεται άλλωστε ότι πρόκειται για στημένη φωτογράφηση και όχι όπως η προηγούμενη ανάρτηση με την Καρντασιάν και τη φίλη της.
Προσπαθούν να μας μοιάσουν τα καημένα αλλά δεν μπορούν............
Είδατε τι πέραση έχει τελικά το LESBIAN PROFILE ;;;;;
Βαρέθηκα τις στημένες «ΛΕΣΒΙΕΣ» αλλά δεν τα κατηγορώ τα κορίτσια ελεύθερες είναι να κάνουν οτι θέλουν και αν θέλουν την λεσβιακή εμπειρία εδώ είμαστε ...............

ΜΙΑ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ



Κardashian

Πριν απο λίγο καιρό δήλωσε οτι θα γίνει μητέρα έλα όμως που είναι δικιά μας ........και μαγκιά της να γίνει και μητέρα !!!!!!!

Ορίστε και οι αποκλειστικές φωτο με την φίλη της σε Ναϊτ Κλάμπ της Νέας Υόρκης



ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΕΣ ΤΕΛΙΚΑ !

ΕΜΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΑΜΕ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΙ ΛΕΤΕ ;

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

ΝΑΤΑΛΙΑ ΘΑΝΟΥ



ΝΑΤΑΛΙΑ ΘΑΝΟΥ
ΜΟΛΙΣ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ !!!!!


ΧΑΡΜΑ ΙΔΕΣΘΑΙ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΑΣ ;
ΚΑΙ ΜΗΝ ΣΑΣ ΠΙΑΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΑ.....


ΦΙΛΑΚΙΑ

ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ SAID

Ο Άδωνις Γεωργιάδης γνωστός βουλευτής του ΛΑΟΣ και τηλεπερσόνα έκανε πριν λίγο καιρό την ακόλουθη δήλωση για την οποία θέλω τα σχόλια σας . Είπαμε εδώ θα τα γράφουμε όλα και τα καλά και τα άσχημα .

"Η άποψη ότι η αρχαία Ελλάδα ήταν ο παράδεισος της ομοφυλοφιλίας είναι παντελώς εσφαλμένη. Η ομοφυλοφιλία υπήρχε στην αρχαία Ελλάδα όπως υπάρχει σήμερα, όπως θα υπάρχει και αύριο, ως ένα τμήμα του πληθυσμού. Αν συζητάμε το αν ήταν αποδεκτή η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα, θα πω ένα απλό παράδειγμα: Με τους νόμους που ίσχυαν, ο κύριος Βαλλιανάτος δε θα μπορούσε ποτέ να είναι προσκεκλημένος σε τηλεοπτική εκπομπή. Είναι προσωπική επιλογή του καθενός το τι θα κάνει στο σπίτι του, κι εμένα προσωπικά δε με αφορά καθόλου - έχω φίλους ομοφυλόφιλους, αλλά δεν είναι αυτό το κριτήριο για να κρίνω το χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Αυτό όμως που με ενοχλεί πολύ είναι να αναγορεύσουμε την ομοφυλοφιλία σε κοινωνικό πρότυπο για όλο τον υπόλοιπο πληθυσμό. Δεν είναι κοινωνικό πρότυπο η ομοφυλοφιλία, είναι προσωπικό και ατομικό δικαίωμα. Και δε θα συνέστηνα ποτέ στην οικογένειά μου να ακολουθήσει αυτόν το δρόμο. Ποιος πατέρας θα ήθελε ο γιος του να είναι ομοφυλόφιλος;"

ΚΑΙ ΕΓΩ ΡΩΤΑΩ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΓΙΟΣ Ή ΚΟΡΗ ΣΟΥ ΑΠΟΔΕΙΧΘΟΥΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕΡ ΑΔΩΝΙ ;

ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗ ΝΕΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Μια σχεδόν αναίμακτη μέθοδος βιοψίας θα μπορούσε να αντικαταστήσει τις λαπαροσκοπικές επεμβάσεις για τη διάγνωση της ενδομητρίωσης, μιας σχετικά συχνής πάθησης που απειλεί τη γονιμότητα χιλιάδων γυναικών.
Οι ερευνητές μπόρεσαν να διαγνώσουν την ενδομητρίωση εξετάζοντας ένα μικρό δείγμα ιστού που λαμβάνεται με τη βοήθεια ενός εργαλείου που εισάγεται από τη μήτρα, αναφέρει την Πέμπτη το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Στη χρόνια αυτή πάθηση τα κύτταρα του ενδομήτριου (της εσωτερικής επένδυσης της μήτρας) εξαπλώνονται και σε άλλες περιοχές, κυρίως πάνω στις ωοθήκες και τις σάλπιγγες. Η ενδομητρίωση πλήττει το 10 με 15 τοις εκατό των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας και μπορεί να προκαλέσει στειρότητα και επώδυνες περιόδους και σεξουαλικές επαφές.
Σήμερα, η πλέον αξιόπιστη μέθοδος για τη διάγνωση της πάθησης είναι η λαπαροσκοπική επέμβαση, κατά την οποία ένας καθετήρας με κάμερα εισάγεται από μικρές τομές στην περιοχή της κοιλιάς. Η τεχνική είναι πολύ απλούστερη από τις ανοιχτές επεμβάσεις, ενέχει όμως κάποιους κινδύνους για τη γονιμότητα των ασθενών.
Η νέα τεχνική βιοψίας πλεονεκτεί, τουλάχιστον θεωρητικά, αφού είναι σχεδόν αναίμακτη, αναφέρουν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ και της πόλης Καράκ στην Ιορδανία, σε δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση Human Reproduction.
Το δείγμα που λαμβάνεται από το ενδομήτριο διαμέσου της μήτρας εξετάζεται για την παρουσία χαρακτηριστικών νευρικών ινών.
Σε ξεχωριστή μελέτη που δημοσιεύεται στην ίδια επιθεώρηση, Βέλγοι ερευνητές αναφέρουν ότι η πυκνότητα νευρικών ινών στο ενδομήτριο είναι 14 φορές μεγαλύτερη στις γυναίκες με ενδομητρίωση.
Ένας βιοχημικός δείκτης που χρησιμοποιείται για την αναγνώριση νευρικών ινών προβλέπει με ακρίβεια 100% την ύπαρξη ενδομητρίωσης, ενώ η τεχνική βιοψίας συνολικά μπορεί να διαγιγνώσκει την πάθηση στο 98% των περιπτώσεων.
«Η βιοψία του ενδομητρίου είναι ξεκάθαρα λιγότερο επεμβατική από τη λαπαροσκόπηση, και αυτό το τεστ θα μπορούσε να βοηθήσει ώστε να μειωθούν οι σημερινές καθυστερήσεις στη διάγνωση αυτής της πάθησης» εκτιμούν οι ερευνητές.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΜΑΚΙΓΙΑΖ.....

Δεν έχω το χρόνο να κάνω κανονικό μακιγιάζ κάθε πρωί αλλά θα ήθελα να κάνω δυο-τρία πράγματα για να δείξω καλύτερη. Τι θα πρέπει να χρησιμοποιήσω;

Είμαστε γυναίκες και στην πλειονότητα μας θέλουμε να δείχνουμε όμορφες. Σαφώς και διαφωνώ με τις απόψεις που μας θέλουν ως λεσβίες να μην περιποιούμαστε και να είμαστε «ελαφρώς» ατημέλητες. Η γυναίκα αγαπητές μου φίλες ,όπως και να το κάνουμε είναι γυναίκα και αν θέλετε και την προσωπική μου άποψη , προτιμώ η σύντροφός μου να είναι και να δείχνει όμορφη, «με φτιάχνει».

Οι ρυθμοί της ζωής μας έχουν εδώ και πολύ καιρό έχουν αλλάξει , με τον ελεύθερο μας χρόνο να συμπιέζεται ολοένα και περισσότερο. Αυτό δεν σημαίνει οτι πρέπει να παραμελήσουμε και τους εαυτούς μας . Εξάλλου πείτε μου τι νόημα έχει μια ζωή δική μας , χωρίς εμάς ;

Πάνω απ' όλα εμείς .

Βρήκα λοιπόν στο διαδίκτυο , κάποιες συμβουλές της Κα Τζένης Μπαλατσινού ( Προσωπικά εμένα μου αρέσει πάρα πολύ) κάποιες συμβουλές για ένα γρήγορο και ποιοτικό μακιγιάζ.

Για να δούμε τι μας «συμβουλεύει :

«Καταρχήν, να ξέρεις ότι ακόμα και αν κάνεις δυο-τρία πραγματάκια είναι πολύ καλύτερο από το να μην κάνεις τίποτα. Όσον αφορά τα προϊόντα που θα χρησιμοποιήσεις, η αλήθεια είναι ότι αυτά που θα διαλέξεις έχουν περισσότερο να κάνουν με τις προσωπικές σου προτιμήσεις παρά με τις δικές μου συμβουλές. Εγώ μπορεί να διάλεγα λίγο γκλος και λίγη μάσκαρα, ενώ εσύ μπορεί να προτιμάς λίγο κονσίλερ και μια ιδέα ρουζ για χρώμα υγείας.

Κοίταξε προσεκτικά το πρόσωπό σου και αποφάσισε τι θέλεις να καλύψεις και τι θέλεις να τονίσεις. Αν έχεις μικρά μάτια, προτίμησε λίγο eyeliner και μια στρώση μάσκαρα. Αν το δέρμα σου είναι θαμπό, άπλωσε μπρόνζερ. Και εννοείται ότι όλες μας, όσο λίγο χρόνο και αν έχουμε, προλαβαίνουμε να απλώσουμε μια στρώση λιπ γκλος ακόμα και στην εξώπορτα του σπιτιού, χωρίς καθρέφτη. Διάλεξε ένα λιπ γκλος σε φωτεινή απόχρωση και αυτόματα θα δείξεις πιο όμορφη. »

Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

ENIΣΧΥΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Πρόγραμμα «Ενίσχυση Επιχειρηματικότητας Γυναικών»
Περιγραφή:Ίδρυσης νέων επιχειρήσεων από γυναίκες (Επιχειρηματικότητα Γυναικών), σε όλους σχεδόν τους τομείς οικονομικής δραστηριότητας. Πρόγραμμα: ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ 2007-2013 ΚΑΙ 4 ΠΕΠ
Αποδέκτες: Γυναίκες, άνεργες, μισθωτοί, ελεύθεροι επαγγελματίες.

Προθεσμία υποβολής αιτήσεων: 16/6/2009-14/9/2009

Οι προτάσεις υποβάλλονται ηλεκτρονικά (μέσω διαδικτύου) μετά από τις 15/06/2009 και μέχρι 14/09/2009, μέσω του δικτυακού τόπου www.eommex.gr.
Ο Φάκελος των Δικαιολογητικών Συμμετοχής αποστέλλεται ΜΟΝΟ ταχυδρομικώς με συστημένη επιστολή στην ΕΟΜΜΕΧ Α.Ε., Ξενίας 16, 115 28 Αθήνα το αργότερο σε δέκα ημέρες (ημερολογιακές) μετά την καταληκτική ημερομηνία ηλεκτρονικής υποβολής των προτάσεων (σφραγίδα ταχυδρομείου).

Μετά τη λήξη της ημερομηνίας της ηλεκτρονικής υποβολής των προτάσεων, που ορίζεται κατά τη προκήρυξη του Προγράμματος δεν γίνεται αποδεκτή καμία υποβολή προτάσεων.

Περιοχή εφαρμογής: ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ
Όροι και προϋποθέσεις: Δικαίωμα συμμετοχής στο Πρόγραμμα έχουν Γυναίκες, οι οποίες: -Γεννήθηκαν από το 1954 μέχρι και το 1991.
-Είναι άνεργες, μισθωτοί, ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν ασκούσαν επιχειρηματική δραστηριότητα από 1.1.2008 μέχρι και την προδημοσίευση του προγράμματος (4.3.2009)
Τι χρηματοδοτείται:
Ύψος και είδος ενίσχυσης:
Οι κατηγορίες επιλέξιμων δαπανών είναι οι εξής:
1. Εξοπλισμός και Ειδικές Εγκαταστάσεις
2. Κτιριακά & Διαμόρφωση Χώρων
3. Προβολή-Προώθηση, Αλλες Δαπάνες, Υπηρεσίες Συμβούλων
Ανώτατο και κατώτατο όριο συνολικού επιχορηγούμενου προϋπολογισμού της πρότασης

Για τις επιχειρήσεις του τομέα μεταποίησης και του τομέα ανακύκλωσης και περιορισμού της ρύπανσης: 30.000€-200.000€
Για τις επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών και τουρισμού: 30.000€-100.000€
Για τις εμπορικές επιχειρήσεις: 30.000€ - 80.000€
Ποσοστό Δημόσιας Χρηματοδότησης επί του συνολικού εγκεκριμένου προϋπολογισμού της πρότασης: 50% γενικά και 60% σε νησί με πληθυσμό μικρότερο των 5.000 κατοίκων (βάσει της απογραφής 2001) και πυρόπληκτες/σεισμόπληκτες περιοχές
Προϋπολογισμός: Διαθέσιμος προϋπολογισμός για την δράση: 16.000.000,00 €
Περιφέρειες Στόχου 1: - Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα» (Ανατ. Μακεδονία - Θράκη, Θεσσαλία, Ήπειρος, Βόρειο Αιγαίο, Κρήτη, Ιόνια Νησιά, Πελοπόννησος, Δυτική Ελλάδα): 11.354.838€
Περιφέρειες Μετάβασης: Αττική: 1.388.387€ Νότιο Αιγαίο: 400.000€
Κεντρική Μακεδονία: 992.258€ Δυτική Μακεδονία: 516.129€ Στερεά Ελλάδα: 1.388.388€
Η δράση συγχρηματοδοτείται από το ΕΤΠΑ
Αρμόδιος Φορέας:Επωνυμία: ΕΟΜΜΕΧ Α.Ε. (Ελληνικός Οργανισμός Μικρών - Μεσαίων Επιχειρήσεων και Χειροτεχνίας)
Πληροφορίες:Επωνυμία: ΕΟΜΜΕΧ Α.Ε. (Ελληνικός Οργανισμός Μικρών - Μεσαίων Επιχειρήσεων και Χειροτεχνίας)
Ιστοσελίδα: http://www.eommex.gr Ιστοσελίδα χειριστή: www.antagonistikotita.gr

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΟΝ ΙΟ ΤΟΥ AIDS

Ελπίδες για την ανάπτυξη νέων αποτελεσματικότερων θεραπειών για την καταπολέμηση του AIDS γεννά το σημαντικό επίτευγμα αμερικανών επιστημόνων που μετά από πολύχρονη προσπάθεια κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν την πλήρη γενετική δομή του ιού HIV-1, που προκαλεί το AIDS στους ανθρώπους. Ο ιός HIV μεταφέρει τις γενετικές του πληροφορίες σε πιο περίπλοκες δομές από ότι άλλοι ιοί.
Η έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Nature επιτρέπει την διερεύνηση των πληροφοριών που βρίσκονται θαμμένες μέσα στο ιό του AIDS.
Ο ιός ΗΙV του AIDS έχει τις γενετικές του πληροφορίες σε μια μονή έλικα DNA, όπως ισχύει και για άλλους ιούς, όπως οι ιοί της γρίπης, της ηπατίτιδας C και της πολιομυελίτιδας. Αν και οι πληροφορίες που κλείνει μέσα του το DNA είναι κωδικοποιημένη με απλό τρόπο το RNA που αντιστοιχεί σε αυτό το DNA είναι πιο περίπλοκο. Κι αυτό γιατί το RNA μπορεί να διπλώνει ώστε να σχηματίζει περίπλοκες δομές.
Συνεπώς η αποκωδικοποίηση του πλήρους γονιδιώματος του ιού HIV -δηλαδή όλης της γενετικής του πληροφορίας- ανάβει το πράσινο φως για την εύρεση πληροφοριών που παρέμεναν άγνωστες και ενδέχεται να κρύβουν τις απαντήσεις για τον τρόπο δράσης του ιού.
Η ομάδα τω ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνα που έκανε την αποκωδικοποίηση του γενετικού υλικού του ιού του AIDS δήλωσε ότι θα χρησιμοποιήσουν τις νέες πληροφορίες για να δουν αν μπορούν να προκαλέσουν μικρές αλλαγές (μεταλλάξεις) στον ιό HIV.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Σήμερα στο greek lesbo tv ενα videoclip με τις πιο διάσημες λεσβίες στον κόσμο

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

greek lesbo tv

ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΑ

Τι είναι τα ινομυώματα;
Τα ινομυώματα είναι καλοήθεις όγκοι της μήτρας. Εντοπίζονται αποκλειστικά στη μήτρα και δεν αφορούν σε κανένα άλλο όργανο. Υπάρχει ένα πολύ μικρό ποσοστό εξαλλαγής σε κακοήθεια, που, σύμφωνα με τις έρευνες, ανέρχεται σε 0,5%.
Τι προκαλεί τα ινομυώματα;
Το αίτιο της ανάπτυξης των ινομυωμάτων είναι μέχρι σήμερα άγνωστο. Πάντως έχει αποδειχθεί ότι η ανάπτυξή τους σχετίζεται με τα επίπεδα των οιστρογόνων που κυκλοφορούν στο αίμα της ασθενούς. Έτσι, σπάνια αναπτύσσονται πριν από την ηλικία των 20 ετών, ενώ το μέγεθός τους μειώνεται μετά την εμμηνόπαυση. Αυτός είναι και ο λόγος που διογκώνονται κατά την εγκυμοσύνη ή με τη χρήση αντισυλληπτικών χαπιών. Τα ινομυώματα μπορεί να είναι πολύ μικρά σε μέγεθος, αλλά υπάρχει και η πιθανότητα να διογκωθούν. Είναι ο πιο κοινός καλοήθης όγκος που παρατηρείται στην περιοχή της πυέλου.
Πώς μπορώ να καταλάβω αν έχω ινομυώματα και ποιες επιπλοκές μπορεί να έχουν;
Τα συμπτώματα που προκαλούν τα ινομυώματα περιλαμβάνουν το αίσθημα ότι το στομάχι είναι γεμάτο και προκαλεί πίεση στην περιοχή της κοιλιάς. Επίσης, όταν η γυναίκα είναι σε αναπαραγωγική ηλικία, μπορεί να παρουσιάζει μεγάλη αιμορραγία κατά την έμμηνο ρύση που πολλές φορές περιέχει θρόμβους αίματος. Σε μερικές περιπτώσεις, τα ινομυώματα γίνονται τόσο μεγάλα που εμποδίζουν τη φυσιολογική σύλληψη και κύηση.
Πώς γίνεται η διάγνωση των ινομυωμάτων;
Πολλές φορές είναι αρκετή η γυναικολογική εξέταση από έναν ειδικό γυναικολόγο. Για την επιβεβαίωση της διάγνωσης πρέπει να γίνεται υπερηχογράφημα της πυέλου, ενώ σπανιότερα μπορεί να χρειαστεί διαγνωστική επέμβαση, ειδικά αν υπάρχει η υποψία για την παρουσία κακοήθων όγκων.
Τι πρέπει να κάνω εάν έχω ινομυώματα;
Οι μέθοδοι αντιμετώπισης των ινομυωμάτων εξαρτώνται κατά πολύ από την ηλικία της γυναίκας και την επιθυμία της να κάνει παιδιά, το μέγεθός τους καθώς και από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, που δεν εμφανίζουν ενοχλήσεις και τα ινομυώματα είναι μικρά σε μέγεθος, είναι αρκετή η παρακολούθησή τους με τη βοήθεια τακτικών υπερηχογραφημάτων. Σε πολλές περιπτώσεις η ορμονική θεραπεία με ειδικά σκευάσματα μπορεί να τα μειώσει σε μέγεθος. Τέλος, σε άλλες περιπτώσεις, στις οποίες τα ινομυώματα προκαλούν μεγάλη αιμορραγία κατά την έμμηνο ρύση ή πόνο, προτείνεται η αφαίρεσή τους με χειρουργική επέμβαση.
Πόσο συχνά συνυπάρχει το ινομύωμα με εγκυμοσύνη;
Συνύπαρξη ινομυώματος και εγκυμοσύνης αναφέρεται σε ποσοστά που κυμαίνονται μεταξύ 2 έως 6%.
Σε ποιες ηλικίες συνήθως εμφανίζονται;
Εμφανίζονται κατά προτίμηση σε πρωτότοκους οι οποίες είναι ηλικίας μεγαλύτερης των 30 ετών.
Είναι εύκολη η διάγνωσή τους και πώς γίνεται;
Αν τα ινομυώματα ήταν γνωστά πριν από την εγκυμοσύνη, τότε η διάγνωσή τους είναι εύκολη. Αν όμως δεν ήταν γνωστά, τότε η διάγνωση θα γίνει καταρχήν με την αμφίχειρη γυναικολογική εξέταση, στην οποία θα διαπιστώσουμε ότι η μήτρα είναι μεγαλύτερη του φυσιολογικού, ασύμμετρη και σκληρότερη, και με το υπερηχογράφημα -το οποίο πρέπει πάντα να έπεται της γυναικολογικής εξέτασης- είναι δυνατή η εντόπισή τους και η μέτρηση του μεγέθους τους.
Υπάρχει επίδραση της εγκυμοσύνης στο ινομύωμα ή του ινομυώματος στην εγκυμοσύνη;
Τα ινομυώματα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης μαλακώνουν και μεγαλώνουν, και έτσι ινομυώματα που ήταν μικρά και αδιάγνωστα μπορεί τώρα να διαγνωστούν. Επίσης, μπορεί να ψηλαφώνται ψηλότερα λόγω αύξησης του μεγέθους της μήτρας. Μία επιπλοκή την οποία μπορεί να παρουσιάσουν τα ινομυώματα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι η εκφύλιση και η φλεγμονή. Αυτή η κατάσταση -ευτυχώς, είναι σπάνια- μπορεί να διαγνωστεί, διότι προκαλεί πόνο, πυρετό, ναυτία, εμετό, ταχυσφυγμία, περιτοναϊκό ερεθισμό και σύσπαση των κοιλιακών τοιχωμάτων. Σπάνια, είναι δυνατόν να συστραφούν γύρω από το μίσχο τους ή να επηρεάσουν άλλα γειτονικά όργανα, όπως τους ουρητήρες ή τα έντερα. Πολλές φορές, εμποδίζουν τη σύλληψη από μηχανικά αίτια. Είναι δυνατόν να επηρεάζουν τη φυσιολογική διαβατότητα του τραχήλου της μήτρας ή των σαλπίγγων. Από επηρεασμό της καλής διατροφής του ενδομητρίου ή παραμόρφωση της ενδομητρικής κοιλότητας μπορεί να προκληθεί αυτόματη έκτρωση, πρώιμος ή πρόωρος τοκετός. Όχι πολύ συχνά, είναι πιθανόν να έχουμε παθολογική εμφύτευση του πλακούντα και αιμορραγίες ή να μην μπορεί η μήτρα να συσπαστεί, με αποτέλεσμα ατονία της μήτρας και μεγάλη αιμορραγία μετά τον τοκετό. Είναι δυνατόν, επίσης, να ευθύνονται για χαμηλή πρόσφυση του πλακούντα, με αυξημένες πιθανότητες πάλι για αιμορραγίες και ειδικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Συχνά, εμποδίζουν τη "σωστή" θέση του εμβρύου μέσα στη μήτρα, με αποτέλεσμα αυξημένη συχνότητα ανώμαλων σχημάτων και προβολών, π.χ. λοξό σχήμα, κάθετο ισχιακό, εγκάρσιο κ.λπ. Πρόβλημα από την παρουσία ινομυωμάτων ενδέχεται να εμφανιστεί και στη διάρκεια του τοκετού, είτε λόγω εντόπισης και μεγέθους είτε λόγω ελαττωματικής δυνατότητας σύσπασης του μυομητρίου. Στην πρώτη περίπτωση, αν το ή τα ινομυώματα είναι μεγάλα και εντοπίζονται στο κατώτερο τμήμα της μήτρας, μπορεί ο φυσιολογικός τοκετός να είναι ανέφικτος. Στη δεύτερη, μπορεί να έχουμε ως επακόλουθο μεγάλη αιμορραγία μετά τον τοκετό, με όλες τις πιθανές δυσάρεστες συνέπειες. Στη διάρκεια της λοχείας οι λεχώνες παθαίνουν συχνότερα θρομβοεμβολικά επεισόδια.
Πώς αντιμετωπίζονται;
Στην περίπτωση που δυσκολεύουν τη σύλληψη ή δημιουργούν καθ΄ έξη αποβολές, επιβάλλεται η εκπυρήνισή τους, ώστε να διευκολύνουμε μελλοντική σύλληψη ή εγκυμοσύνη. Γενικά, όμως, είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί στη χειρουργική αντιμετώπιση, γιατί είναι δυνατόν να εξελιχθεί ομαλά η εγκυμοσύνη, ακόμα και όταν υπάρχουν πολλά ή και μεγάλα ινομυώματα. Σε περίπτωση εκφύλισης και φλεγμονής, προτιμάμε τη συντηρητική αντιμετώπιση με ανάπαυση και προληπτική αντιβίωση. Ανά τριήμερο περίπου παρακολουθούμε τα ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια και τη CPR για την εκτίμηση της πορείας της φλεγμονής. Αν το ινομύωμα εντοπίζεται στο κατώτερο τμήμα της μήτρας και ο κολπικός τοκετός είναι ανέφικτος, καταφεύγουμε στην καισαρική τομή. Αν στη διάρκεια της καισαρικής τομής διαπιστώσουμε ότι το ινομύωμα βρίσκεται κοντά στην τομή της μήτρας, μπορούμε να το εκπυρηνίσουμε (αφαιρέσουμε). Σε περίπτωση που υπάρξει μεγάλη αιμορραγία από αδυναμία σύσπασης της μήτρας ή από παθολογική εμφύτευση του πλακούντα, τότε ακολουθεί μαιευτική ολική υστερεκτομή, δηλαδή αφαιρούμε τη μήτρα και, φυσικά, μαζί τα ινομυώματα. Στη λεχωίδα συστήνουμε να εγερθεί γρηγορότερα, ώστε να αποφύγουμε κατά το δυνατόν θρομβώσεις και θρομβοεμβολικά επεισόδια.

ΗPV ΕΝΑΣ ΥΠΟΥΛΟΣ ΕΧΘΡΟΣ

Τι είναι ο HPV;

O HPV ή, αλλιώς, ιός των επιπέδων κονδυλωμάτων μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή και μπορεί να προκαλέσει βλάβες στα έξω γεννητικά όργανα του άνδρα και της γυναίκας.

Τι είδους βλάβες μπορεί να προκαλέσει ο ιός αυτός;

Προκαλεί βλάβες οι οποίες θεωρούνται προκαρκινικές και, αν μείνουν χωρίς διάγνωση και ενδεχομένως χωρίς αντιμετώπιση, ίσως εξελιχθούν σε καρκίνο.

Τι μορφή έχουν αυτές οι βλάβες;

Αυτές οι βλάβες μπορεί να είναι ορατές με γυμνό μάτι, όπως, π.χ., τα οξυτενή κονδυλώματα, που υπάρχουν στα έξω γεννητικά όργανα και είναι σαν "ελιές", μπορεί όμως να μην είναι ορατές και τότε μιλάμε για επίπεδα κονδυλώματα ή flat condylomas.

Πόσοι τύποι HPV υπάρχουν και ποιοι είναι αυτοί;

Έχουν περιγραφεί περίπου 60 διαφορετικοί τύποι του ιού αυτού. Στον κάθε τύπο έχει δοθεί διαφορετικός αριθμός. Έτσι, υπάρχουν οι τύποι 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 14, 15, 16, 17, 18, 31, 33, 35, 39, 40, 41, 42 κ.ο.κ.

Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη κλινική σημασία αυτών των διαφορετικών τύπων του ιού;

Υπάρχει ιδιαίτερη κλινική σημασία με την έννοια ότι δεν προκαλούν όλοι οι τύποι ίδιας βαρύτητας βλάβες. Υπάρχουν κάποιοι τύποι που εμφανίζονται πιο επιθετικοί και ενοχοποιούνται για τη δημιουργία καρκίνου, ενώ άλλοι είναι λιγότερο επιθετικοί και προκαλούν βλάβες που καθίστανται πολύ λιγότερο επικίνδυνες για τον άνθρωπο.

Πώς ονομάζονται οι βλάβες αυτές;

Οι βλάβες αυτές ονομάζονται δυσπλασίες και, ανάλογα με το πόσο πάχος του επιθηλίου καταλαμβάνουν ή, πιο απλά, πόσο προχωρημένες είναι, διακρίνονται σε δυσπλασία ελαφρού βαθμού, μέτριου και σοβαρού βαθμού. Στα αγγλικά αναφέρονται ως CIN1, CIN2 & CIN3 αντίστοιχα. Το CIN1 θεωρείται χαμηλού βαθμού βλάβη (LGSIL) και τα CIN2 & CIN3 θεωρούνται υψηλού βαθμού (HGSIL).

Αυτές οι βλάβες είναι καρκίνος;

Αυτές οι βλάβες δεν είναι καρκινικές. Θεωρούνται προκαρκινικές, με την έννοια ότι, αν μείνουν χωρίς διάγνωση, παρακολούθηση και ενδεχομένως αντιμετώπιση, τότε είναι δυνατόν να εξελιχθούν σε καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, ανάλογα, βέβαια, με τον ιό που έχει προσβάλει το άτομο και, επίσης, την κατάσταση της άμυνας του οργανισμού (π.χ. ανοσοκαταστολή) ή, πάλι, τη δράση άλλων παραγόντων, όπως κάπνισμα, ποτό κ.λπ.
Αυτές οι βλάβες γίνονται ξαφνικά καρκίνος και, αν όχι, πόσος χρόνος μεσολαβεί;
Αυτές οι βλάβες δεν γίνονται ξαφνικά καρκίνος διηθητικός, αλλά μεταπίπτουν σε προδιηθητική μορφή, που ονομάζεται μικροδιηθητική ή μικροδιήθηση ή μικροδιηθητικός καρκίνος του τραχήλου της μήτρας. Και σε αυτήν ακόμα τη φάση μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς πρόβλημα. Αν όμως οι προκαρκινικές αυτές βλάβες, δηλαδή οι δυσπλασίες και ο μικροδιηθητικός καρκίνος, μείνουν αδιάγνωστες ή χωρίς αντιμετώπιση, τότε έπειτα από ένα χρονικό διάστημα, που μπορεί να διαρκέσει αρκετά χρόνια, είναι δυνατόν να εξελιχθούν σε διηθητικό καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.

Μπορεί αυτές οι δυσπλασίες να υποχωρήσουν από μόνες τους;

Η ελαφρού βαθμού δυσπλασία, δηλαδή το CIN1, έχει πολλές πιθανότητες να υποχωρήσει από μόνη της και λιγότερες να προχωρήσει σε μέτριου βαθμού ή CIN2. Το CIN2 παρουσιάζει μικρότερες πιθανότητες να υποχωρήσει και μεγαλύτερες να εξελιχθεί σε CIN3 και το CIN3 πολύ λίγες να υποχωρήσει, όπως και πάρα πολλές να προχωρήσει σε μικροδιηθητική μορφή του τραχήλου της μήτρας.

Πώς μεταδίδεται ο ιός αυτός;

Ο ιός αυτός μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή.

Μπορούμε να βρούμε από ποιον ιό έχει προσβληθεί κάθε άτομο;

Μπορούμε να βρούμε τον τύπο του ιού που έχει προσβάλει το κάθε άτομο με μία ειδική εξέταση που λέγεται ταυτοποίηση, αφού προηγουμένως πάρουμε με βιοψία ένα τμήμα του τραχήλου της μήτρας.

Πόσο σημαντικό είναι να ξέρουμε τον τύπο του ιού που μας έχει προσβάλει;

Θεωρητικά, είναι σημαντικό διότι με αυτό τον τρόπο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πόσο "επιθετικός" είναι ο ιός, με άλλα λόγια αν είναι πιο πολλές οι πιθανότητες να αναπτυχθεί καρκίνος, ή αν είναι λιγότερο "επιθετικός", δηλαδή αν υπάρχει μικρότερος κίνδυνος για την εμφάνιση καρκίνου. Στην πράξη, όμως, εφαρμόζουμε την πολιτική του "see and treat policy", δηλαδή την τακτική "βλέπω και θεραπεύω", που έχει να κάνει με τη βλάβη που έχουμε διαγνώσει και το πώς πρέπει να την αντιμετωπίσουμε, χωρίς να μας ενδιαφέρει απόλυτα το είδος του ιού.

Ποιες άλλες περιοχές του σώματος ενδέχεται να μολυνθούν από τον ιό;

Στους ομοφυλόφιλους άνδρες μπορεί να υπάρξει προσβολή του πρωκτού από τον ιό. Επίσης, έχουν αναφερθεί περιστατικά προσβολής των αναπνευστικών οδών (λάρυγγας) από μητέρες που ήταν φορείς του ιού. Προσβολή του λάρυγγα έχει αναφερθεί και σε ιατρούς γυναικολόγους που κάνουν χρήση των laser (εξάχνωση) για θεραπεία προδιηθητικών βλαβών των γεννητικών οργάνων του θήλεος. Προσβολή του πρωκτού, του στόματος, του λάρυγγα μπορεί να έχουμε και στις γυναίκες ανάλογα με τον τρόπο της σεξουαλικής επαφής. Ο πρωκτός στις γυναίκες μπορεί να προσβληθεί και από επέκταση της βλάβης από το αιδοίο.

Πώς γίνεται η διάγνωση των βλαβών αυτών;

Η διάγνωση επιτυγχάνεται με το τεστ Παπ, που διαπιστώνει τις βλάβες των κυττάρων, επίσης με κολποσκόπηση και κολποσκοπικά κατευθυνόμενες βιοψίες.

Μπορούμε να βασιζόμαστε στο τεστ Παπ; Πόσο αξιόπιστο είναι;

Δυστυχώς, δεν μπορούμε να βασιζόμαστε απόλυτα στο τεστ Παπ. Η αξιοπιστία του δεν ξεπερνά το 80-85%. Σε αρκετά κέντρα του εξωτερικού έχει αναφερθεί ποσοστό 25-30% ψευδώς αρνητικών αποτελεσμάτων. Ο συνδυασμός τεστ Παπ και κολποσκόπησης αυξάνει το ποσοστό αξιοπιστίας για παρακολούθηση του ιού και των εν λόγω βλαβών σε 100%.

Γιατί δεν μας εξασφαλίζει το τεστ Παπ;

Το τεστ Παπανικολάου δεν μας εξασφαλίζει για διάφορους λόγους. Πρώτον, μπορεί η λήψη του να μην είναι σωστή. Αρκετοί γιατροί χρησιμοποιούν βαμβακοφόρο στυλεό για τη λήψη των επιχρισμάτων. Με αυτό τον τρόπο, τα κύτταρα που λαμβάνονται είναι ελάχιστα. Είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείται η ψύκτρα, το βουρτσάκι, διότι έτσι λαμβάνονται πιο πολλά κύτταρα. Επίσης, μερικές φορές, δεν γίνεται η λήψη των κυττάρων βαθιά από τον τράχηλο, με αποτέλεσμα να διαφεύγουν παθολογικές καταστάσεις. Μερικές φορές, είναι πιθανόν να μη γίνει σωστή εκτίμηση του δείγματος από τον παθολογοανατόμο. Τέλος, είναι δυνατόν για κάποιους λόγους οι ιστοί να μην αποφολιδώνουν κύτταρα που φέρουν βλάβη.

Υπάρχει θεραπεία για τον ιό ή τις βλάβες;

Θεραπεία για τον ιό των επίπεδων κονδυλωμάτων δεν υπάρχει. Όταν το άτομο προσβληθεί από τον ιό, είναι φορέας του διά βίου. Υπάρχουν περίοδοι κατά τις οποίες το άτομο εμφανίζει ύφεση, στη διάρκεια της οποίας δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα, και περίοδοι έξαρσης, όπου διαγιγνώσκονται βλάβες και υπάρχουν συμπτώματα. Παλαιότερα, χρησιμοποιήθηκαν διάφορα φάρμακα για την αντιμετώπιση του ιού, που αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά. Χρησιμοποιήθηκαν, επίσης, τα laser (εξάχνωση), θεραπεία όμως που δεν κρίθηκε σωστή. Σήμερα με μόνη εμφάνιση αυτή του ιού δεν χορηγείται τίποτα. Θεραπεία εφαρμόζεται μόνο για τις περιπτώσεις δυσπλασιών. Και βέβαια, λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η ηλικία της γυναίκας, η επιθυμία για αναπαραγωγή (τεκνοποίηση), τα κολποσκοπικά ευρήματα κ.ά. Σε ορισμένα κέντρα εφαρμόζεται και η κρυοπηξία, σε χαμηλού βαθμού ενδοεπιθηλιακές δυσπλασίες. Αυτή η μέθοδος, ωστόσο, όπως η laser εξάχνωση ή η ηλεκτροκαυτηρίαση, ανήκουν στις καταστροφικές μεθόδους, οι οποίες τείνουν να καταργηθούν. Σήμερα προτιμώνται οι αφαιρετικές λεγόμενες μέθοδοι, δηλαδή κωνοειδής εκτομή του τραχήλου της μήτρας με laser ή loop, διότι με αυτό τον τρόπο έχουμε και ιστολογική απόδειξη για τη βλάβη. Πιο απλά, δεν καταστρέφουμε τον ιστό και, παράλληλα, έχουμε και το αποτέλεσμα της βιοψίας, το οποίο, συν τοις άλλοις, μας αναφέρει αν τα όρια εκτομών είναι υγιή, δηλαδή αν έχει αφαιρεθεί εξ ολοκλήρου το τμήμα με τη βλάβη, και προς τα έξω και προς τα μέσα.

Η θεραπεία των βλαβών αυτών είναι οριστική;

Όχι, δεν είναι οριστική. Δυστυχώς, υπάρχει πάντα η πιθανότητα υποτροπής της βλάβης τοπικά. Αν θα υπάρξει υποτροπή ή όχι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως ο τύπος του ιού, η εξαίρεση της βλάβης επί υγιών ορίων, η άμυνα του οργανισμού, το κάπνισμα, ασθένειες που επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα κ.ά.

Είναι δυνατόν να προληφθούν οι βλάβες ή η μετάδοση του ιού;

Η πρόληψη της μετάδοσης του ιού μπορεί να επιτευχθεί αν κανείς επιλέγει όσο το δυνατόν πιο προσεκτικά τον ερωτικό του σύντροφο (αποφυγή συντρόφων με βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό), δεν συνουσιάζεται με πολλούς συντρόφους, διατηρεί σε καλή κατάσταση τον οργανισμό και την υγεία του και, επίσης, χρησιμοποιεί προφυλακτικό, είτε ανδρικού είτε γυναικείου τύπου. Σε ό,τι αφορά τις βλάβες των ιστών, δηλαδή τις δυσπλασίες, δεν υπάρχει πρόληψη, όμως είναι σημαντική η έγκαιρη διάγνωση

TEST HIV-ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ

Στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων τα αντισώματα κατά του ιού εμφανίζονται 2-12 εβδομάδες μετά την μόλυνση. Στους 3 μήνες το 97-99% όσων έχουν μολυνθεί έχει εμφανίσει αντισώματα. Δηλαδή στους τρεις μήνες, το τεστ δείχνει εάν έχεις μολυνθεί.
Όμως υπάρχουν και σπάνιες περιπτώσεις όπου τα αντισώματα εμφανίζονται αργότερα, μέχρι και 6 μήνες μετά τη μόλυνση.
Αν πας να εξεταστείς νωρίτερα από τους 3 μήνες υπάρχει περίπτωση να έχεις μολυνθεί, αλλά να μην έχεις αναπτύξει ακόμη μετρήσιμα αντισώματα. Αυτή η περίοδος όπου η εξέταση μπορεί να δώσει ψευδώς αρνητικό αποτέλεσμα (δηλαδή να έχεις μολυνθεί, αλλά να μην μπορεί να το μετρήσει το εργαστήριο) λέγεται «περίοδος παραθύρου».
Γι’ αυτό τον λόγο οι ειδικοί συστήνουν να περιμένει κανείς 3 μήνες μετά ένα ύποπτο συμβάν για να ελέγξει το αν έχει μολυνθεί ή όχι και, αν η πρώτη εξέταση βγει αρνητική, να κάνει μια επανάληψη στους 6 μήνες.
Με την εμφάνιση νεώτερων, πιο ευαίσθητων αντιδραστηρίων (τεστ) είναι πιθανόν να αλλάξουν τα παραπάνω χρονικά διαστήματα, δεδομένου ότι τεστ νεώτερης γενιάς μπορούν να βρουν τα αντισώματα 2-6 εβδομάδες μετά τη μόλυνση. Πάντως προς το παρόν οι 3 μήνες και 6 μήνες παραμένουν ο κανόνας.

Τι τεστ για HIV γίνονται;

Ο έλεγχος για μόλυνση με τον HIV (τον ιό που προκαλεί AIDS) γίνεται ανιχνεύοντας στο αίμα αντισώματα που έχει φτιάξει ο οργανισμός κατά του ιού. Δεν μετριέται ο ίδιος ο ιός.
Η πιο συνηθισμένη εξέταση λέγεται ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay). Αν βγει θετική, επειδή μπορεί να θετικοποιηθεί και από αντισώματα σε άλλα μικρόβια ή μερικές παθήσεις, γίνεται στο ίδιο δείγμα αίματος μια πιο ειδική εξέταση που λέγεται Western Blot (είναι πιο δύσκολη, πιο ακριβή και χρειάζεται εξειδικευμένο προσωπικό).

Western Blot

H Western Blot θεωρείται αξιόπιστη εξέταση, παρότι υπάρχει μια πάρα πολύ μικρή πιθανότητα δώσει «ψευδώς θετικό» αποτέλεσμα (δηλαδή να δείξει μόλυνση σε κάποιον που δεν έχει μολυνθεί). Διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι η πιθανότητα για ψευδώς θετικό αποτέλεσμα είναι 0.0004% με 0.0007% ενώ για ψευδώς αρνητικό (να δείξει ότι δεν υπάρχει μόλυνση σε κάποιον που στην πραγματικότητα έχει μολυνθεί) είναι 0.003%..
Σε κάθε περίπτωση, αν βγουν θετικά η ELISA και η Western Blot, ακολουθεί εξέταση «ιικού φορτίου», δηλαδή απευθείας μέτρηση του ιού HIV στο αίμα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΛΕΣΒΙΩΝ

Όσοι βγαίνουν από το καβούκι τους και ασχολούνται με τα κοινά δεν είναι απαραίτητα καλύτεροι άνθρωποι ή ξεχωριστοί ή πιο ευαίσθητοι. Μπορεί απλά να πάσχουν από μια ειδικού τύπου αχρωματοψία.

Κι έτσι, εκεί που οι άλλοι βλέπουν γκρι, εκείνοι βλέπουν ουρανό. Εκεί που οι άλλοι βλέπουν σκοτάδι, εκείνοι βλέπουν μια αχτίδα φωτός. Το καλό μ’ αυτήν την πάθηση είναι ότι είναι επίκτητη και μπορεί να την κολλήσει ο οποιοσδήποτε. Ο κόσμος αλλάζει όταν αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι και γίνεται καλύτερος όταν εμείς ατομικά, γίνουμε καλύτεροι. Και κινητήρια δύναμη αυτής της αλλαγής είναι η δράση.

Οι ελληνίδες λεσβίες έχουν κατηγορηθεί ως το πλέον αθόρυβο και αόρατο κομμάτι της ελληνικής ομοφυλόφιλης κοινότητας, με ελάχιστη δράση σε συλλογικό επίπεδο. Είναι όμως έτσι ή μήπως εθισμένοι όλοι στην τηλεοπτικού τύπου κάθαρση, παραβλέπουμε τη δράση ανθρώπων με χαμηλό προφίλ; Μακριά ή μπροστά σε κάμερες, βήμα βήμα και ψύχραιμα, οι ελληνίδες λεσβίες δίνουν τον δικό τους αγώνα με θετικά αποτελέσματα.

Πέντε γυναίκες που δραστηριοποιούνται στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των γκέι και λεσβιών μίλησαν στο 10%.

Η Ειρήνη Πετροπούλου είναι η πιο γνωστή λεσβία ακτιβίστρια στην Ελλάδα και επί σειρά ετών η μόνη που εμφανιζόταν δημοσίως. Η άποψή της έχει ιδιαίτερη σημασία:

«Ξεκίνησα τη δράση μου στο εξωτερικό όπου σπούδαζα. Όταν γύρισα στην Ελλάδα, με τη φόρα που είχα απ’ έξω, έψαξα να βρω τι υπάρχει σε γκέι και λεσβιακό κίνημα στη χώρα μου, αφού πρώτα ανακοίνωσα στην οικογένειά μου ότι είμαι λεσβία, για να γλιτώσω από την ευχή «άντε και μ’ ένα καλό παιδί. Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει ουσιαστική ακτιβιστική δράση όταν η οικογένεια δεν ξέρει. Ακτιβισμός σημαίνει βγάζω το πρόσωπό μου στον αέρα, κατεβαίνω στο δρόμο κι όταν έρθουν οι κάμερες δεν κρύβομαι, αλλά στέκομαι εκεί. Άλλωστε τα θέματα τα λύνεις πρώτα από μέσα κι έπειτα στρέφεσαι στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον».
«Σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο κόστος αυτή η δημοσιότητα, γιατί ποτέ δεν έκρυψα τι είμαι. Ίσως κάποιες κοπέλες να με πλησίασαν περισσότερο επειδή ήμουν αυτή που έβγαινε στην τηλεόραση να υπερασπιστεί τις λεσβίες. Στην αρχή αυτό είχε μια γοητεία, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις, όταν έβλεπαν ότι ο ακτιβισμός έχει πολλή τρεχάλα, έκαναν πίσω. Επίσης δεν είναι εύκολο να ζεις με κάποιον που εκτίθεται όταν δεν είσαι διατεθειμένος να εκτεθείς. Στις σχέσεις μου με στρέιτ δεν είχα ποτέ πρόβλημα. Θα έλεγα ότι πιο πολύ μου κόστισε επαγγελματικά, με την έννοια ότι αφιέρωσα πολύ χρόνο αφιλοκερδώς στην ακτιβιστική μου δράση σε βάρος της καριέρας μου. Όσο για την τηλεόραση, ναι, νομίζω ότι είναι καλό να βγαίνει κανείς, γιατί είναι καλό η κοινωνία να συνηθίζει στην ιδέα. Να καταλάβει ότι το να είσαι λεσβία είναι για όλο το 24ωρο κι όχι μόνο για την κρεβατοκάμαρα. Στο εξωτερικό γίνονται κοσμογονικές αλλαγές, οι άνθρωποι κατοχυρώνονται νομικά και θεσμικά. Στην Ελλάδα πώς θα πάει να παντρευτεί η λεσβία ή ο γκέι αν δεν το έχει πει ακόμα στη μαμά; Κάπου έχουμε κι εμείς ευθύνη για τον φόβο που μας φοράνε. Γιατί όσο φοβάσαι και δεν αντιδράς, πάντα θα σε φοβίζουν και θα σε τρομοκρατούν ακόμη περισσότερο. Ας πάει ένα ζευγάρι που θέλει να παντρευτεί σ’ ένα δημαρχείο κι αν του αρνηθούν, ας αρχίσει τις αγωγές. Ας φτάσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να δικαιωθεί. Όμως όλο αυτό θέλει χρόνο, επιμονή, δύναμη κι είμαστε λίγο του καναπέ…»
«Πίκρα δεν έχω καμία, σε κανένα επίπεδο. Υπήρξαν κακές στιγμές, αλλά είναι μέσα στο παιχνίδι. Μια φυσιολογική κούραση έπειτα απ’ όλα τα χρόνια του τρεξίματος. Εξάλλου, καλό είναι να βγουν κι άλλοι μπροστά, να εναλλάσσονται τα πρόσωπα».

Πιο γνωστή από τις εμφανίσεις της στην τηλεόραση, η Ευαγγελία Βλάμη, μέλος της ΟΛΚΕ, μας μίλησε κι εκείνη για τη δράση της:
«Ξεκίνησα το 1977 κι η απόφασή μου να βγω προς τα έξω ήταν φυσικό ακόλουθο της πορείας μου και του γεγονότος ότι όλοι στον οικογενειακό και κοινωνικό μου κύκλο ήξεραν για μένα. Ως προς το αν η έκθεση σ’ ένα μέσο όπως η τηλεόραση βοηθά πάντα ή είναι παγίδα, ανεξάρτητα από τους σκοπούς που έχουν οι δημοσιογράφοι που με καλούν, εγώ προσπαθώ να πω και να πετύχω πράγματα που να προβάλλουν τα δικαιώματα των λεσβιών και των γκέι. Απ’ αυτή την άποψη νομίζω ότι είναι πάντα θετικό. Αρνητικά δεν με έχει επηρεάσει η δημοσιότητα. Δεν είχα τίποτα να κρύψω».
«Καμιά κυβέρνηση δεν μοιράζει απλόχερα δικαιώματα. Όμως όλοι τα απολαμβάνουμε όταν υπάρχουν, ακόμη κι αν διστάζουμε για προσωπικούς λόγους να κάνουμε χρήση τους. Εξάλλου, η κοινωνία προκαλεί φόβο και τρόμο στις λεσβίες και τους γκέι ώστε να μη διεκδικούν πιο μαχητικά τα δικαιώματά τους».

Η Ελένη, είναι 30 ετών, καθηγήτρια σε λύκειο και από τα πρώτα μέλη της Λεσβιακής Ομάδας Αθήνας (ΛΟΑ) η οποία εδώ και πέντε χρόνια κάνει αισθητή την παρουσία της στην πόλη.
«Το κίνητρό μου για να βρεθώ σε μια λεσβιακή ομάδα ήταν εντελώς προσωπικό. Έχοντας σχέση με μια κοπέλα, σ’ ένα εντελώς στρέιτ κοινωνικό περιβάλλον, ένιωθα την ανάγκη να βρεθώ σ’ ένα κύκλο ομοφυλόφιλων γυναικών. Πήγαμε με τη φίλη μου. Τον πρώτο καιρό η ομάδα ήταν πολυπληθής και κάλυπτε μια μεγάλη ηλικιακή ομάδα από 22 ως 50. Υπήρχε πληθώρα απόψεων σε σχέση με τη δράση μας: κάποιες ήθελαν έντονη πολιτική δράση, άλλες αρκούνταν στο να γνωρίσουν απλά κόσμο, κάποιες να ασχοληθούν με πολιτιστικές δραστηριότητες. Όσες εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται, ασχολούνται με μια ήπιας μορφής δράση, υποστηρικτικού χαρακτήρα. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, υπάρχει πολύ μεγάλη ανάγκη έκφρασης, προσδιορισμού και υποστήριξης. Για πιο ανοιχτή δράση, πρέπει να είσαι εντελώς out, από όλες τις πλευρές. Εγώ δεν είμαι out, ούτε στην οικογένεια μου, ούτε στη δουλειά, οπότε δεν θα το έκανα. Πρώτα ξεκινάς από το να λύσεις τα ατομικά σου προβλήματα, να αποδεχτείς τον εαυτό σου, να σταθείς στα πόδια σου και να ενταχθείς σ’ ένα κοινωνικό περιβάλλον όπου θα βρεις υποστήριξη. Μετά ξεθαρρεύεις και πας σε πιο δυναμικές διεκδικήσεις».
H Αδριανή, 46 ετών, δημόσιος υπάλληλος και μέλος τη ΛΟΑ, μας λέει:
«Τα μέλη της ομάδας δεν έχουν ενιαίο προφίλ· στεγάζει την ανάγκη γυναικών που θέλουν κάτι παραπάνω από την ενασχόληση με τα προσωπικά τους και το καταφέρνει. Οι δικοί μου δεν το ξέρουν. Δεν το είπα γιατί δεν πιέστηκα ποτέ από πουθενά, μένω μόνη μου και δεν είχα κανένα λόγο να μιλήσω γι’ αυτό. Γενικά, ούτε το κρύβω, αλλά ούτε και το φωνάζω. Πέρα από τη ΛΟΑ μ’ ενδιαφέρουν τα κοινά, αλλά δεν έχω κάποια ιδιαίτερη δράση. Υπήρξα υποστηρίκτρια της Greenpeace και συνεργάστηκα μέσω μιας επιτροπής με τη Διεθνή Αμνηστία κατά των φυλετικών-σεξουαλικών διακρίσεων. Επίσης είμαι από τα ιδρυτικά μέλη της ΟΛΚΕ».

Η Μαριανέλλα Κλώκα, σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού Antivirus και μέλος του ανθρωπιστικού κινήματος, έχει μια διαφοροποιημένη άποψη σε σχέση με την εικόνα που έχουμε γενικά για τον ακτιβισμό.
«Πιστεύω στην ανάδειξη ενός θετικού τρόπου ύπαρξης, μιας θετικής εικόνας, μέσω μιας πιο ουσιαστικής δραστηριότητας. Υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας κύκλος πολιτικών, δημοσιογράφων, ανθρώπων της τέχνης που είναι θετικά προσκείμενοι στα δικαιώματα των άλλων. Η ελληνική κοινωνία είναι περισσότερο έτοιμη απ΄ όσο νομίζουμε να δεχτεί τη νομική κατοχύρωση αυτών των δικαιωμάτων. Θα υπάρξει αντίδραση από κύκλους που παραδοσιακά αντιστέκονται στις αλλαγές και μπορεί να είναι και έντονη, αλλά νομίζω ότι γενικά η κοινωνία είναι πιο έτοιμη παρ’ όλο που τα ΜΜΕ παρουσιάζουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Όσον αφορά τις διαφορές μας σε σχέση με το εξωτερικό, αν μιλάμε για τον δυτικό κόσμο, απλά έξω τα πράγματα είναι πιο οργανωμένα, υπάρχει μεγαλύτερη συνοχή απέναντι σε κοινούς στόχους. Στην Ελλάδα, στην αρχή υπήρξαν λίγοι άνθρωποι που ανέπτυξαν κάποια δράση, χωρίς να αποφύγουν τις κόντρες μεταξύ τους, ενώ τώρα βλέπω μεγαλύτερη ανταπόκριση. Υπάρχουν γυναίκες που θέλουν να κάνουν κάτι, έστω και λίγο, έστω και κάτι μικρό. Πολλές γυναίκες που απευθύνονται σε μένα, μέσω του περιοδικού ζητούν να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες. Τα βήματα είναι αργά και σταθερά και έτσι ίσως να μην είναι άμεσα διακριτά, όμως τα αποτελέσματα έχουν αρχίσει να φαίνονται και είναι ουσιώδη».

Το παρόν απο τελεί αναδημοσίευση απο το e-περιοδικό 10%

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

MILEY CIRUS


ΜΙΑ ΦΩΤΟ ΠΟΥ ΞΕΣΗΚΩΣΕ ΦΗΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ MILEY CYRUS

ΑΝΤΡΙΑΝΝΑ ΛΙΜΑ


ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΛΛΕΣ ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΤΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΡΙΑΝΝΑ ΛΙΜΑ

ΙΔΟΥ Η ΓΥΝΑΙΚΑ......

ΝΑΤΑΣΣΑ ΛΥΜΠΕΡΙΔΟΥ


ΕΝΤΑΞΕΙ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΚΑΛΟΚΑΙΡΟ ΠΗΡΑΜΕ ΦΩΤΙΑ ΝΑΤΑΣΣΑ ΛΥΜΠΕΡΙΔΟΥ ΘΕΑ!!!!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΣΤΟ MAXIM ΚΑΙ ΒΓΑΛΤΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ !!!

ΜΕ ΤΙ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ,


Σπουδάζω στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.


Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΜAXIM…


Αλήθεια; Πολύ χαίρομαι!


ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΛΕΜΕ ΠΩΣ ΤΟ ΒΥΖΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΙΣΟΙ ΠΩΣ ΟΧΙ!


Λυπάμαι για εσάς, αλλά είναι 100% φυσικό!


ΓΙΑ ΠΕΣ, ΤΙ ΟΝΟΜΑ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΙ ΣΟΥ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ ΦΕΤΟΣ;


Κεφαλονιά αρχικά και μετά ευελπιστώ να πάω με τις φίλες μου Μύκονο. Αλλά έχω ψιλοξενερώσει, να σου πω την αλήθεια. Πάω για ύπνο στις τρεις το βράδυ και το μόνο που κάνω είναι να πηγαίνω για μπάνιο! Κάθε χρόνο όλο και πιο τραγική η κατάσταση...


ΘΑ ΦΟΡΕΣΕΙΣ ΣΤΡΙΝΓΚ ΜΑΓΙΟ;


Χμμ… εκεί στην Κεφαλονιά, σε καμιά απόμερη παραλία, ναι, γιατί όχι;


ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΤΑΚΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ;


Για έναν περίεργο λόγο, δεν με προσεγγίζουν οι άντρες τελευταία. Νομίζω πως βγάζω κάτι… άγριο. Δεν θα επιτρέψω να μου πει κάποιος εξυπνάδες ή να απλώσει χέρι.


ΕΧΕΙΣ ΣΧΕΣΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ;


Ναι, υπάρχει κάποιος.


ΕΙΣΑΙ ΤΟΥ «ONE NIGHT STAND»;


Όχι, με κανέναν τρόπο. Σου είπα, είμαι ήρεμος άνθρωπος, δεν κάνω τέτοια.


Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΟΥ ΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΕΞ;


Μια χαρά περνάω στο σεξ όπως και να ’χει!


ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΙΑ ΜΕΡΗ: ΜΙΑ ΕΡΗΜΙΚΗ ΠΑΡΑΛΙΑ, ΕΝΑ BEACH BAR ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΑΟΥΝΑ. ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ ΣΕΞ, ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΕΣ ΜΑΤΙ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕΣ ΚΑΛΑ ΜΟΝΗ ΣΟΥ;


Εεε, εντάξει, στην παραλία σεξ, το ζευγάρι στάνταρ στο μπαρ και στη σάουνα μόνη.


ΕΧΕΙΣ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΓΚΟΜΕΝΟ ΜΕ ΦΙΛΗ;


Όχι, ευτυχώς, δεν έχει τύχει, έχουμε τελείως διαφορετικά γούστα με τις φίλες μου.


ΣΕΞ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ;


Δεν έχει τύχει, πρέπει να το δοκιμάσω.


ΠΟΙΑ ΔΙΑΣΗΜΗ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΑΛΕΙΨΕΙ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΕ ΛΑΔΙ;


Η Αντριάννα Λίμα, με τα χίλια!


ΘΑ ΕΔΙΝΕΣ ΓΛΩΣΣΟΦΙΛΟ ΜΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ «ΑΝΑΨΕΙΣ» ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ;


Κοίτα, αν πραγματικά με ενδιέφερε και ήταν ο άνθρωπος που θέλω 100%, θα το έκανα.


ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΠΛΕΣ;


Ναι, αρκεί να βρίσκω ερημική παραλία!


ΓΥΜΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΣΟΥ;


Όχι, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται!


ΜΕ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΣΟΥ ΠΟΥ ΠΑΤΕ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ;


Έχουμε βρει κάτι απίστευτες παραλίες στο Σούνιο, απομονωμένες, πραγματικά υπέροχες!


ΚΑΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΙΖΕΙ;


Δυστυχώς, όλες έχουμε γκόμενο. Σαν παντρεμένες είμαστε! Ξενέρωτο, ε;

ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΛΕΣΒΙΕΣ

Πρόκειται για κάτι ανατρεπτικό.
Για όλες εμάς και με βάση την ελληνική νομοθεσία η δημιουργία οικογένειας είναι ένα «άπιαστο» όνειρο. Πόσο μάλλον αν μίλάμε για υιοθεσία ή απόκτηση παιδιού . Δεν είναι λίγες οι λεσβίες που θα ήθελαν να έχουν παιδί. Άλλωστε το μητρικό ένστικτο , είναι επιταγή της φύσης και΄δεν εξαρτάται απο την σεξουαλικές μας επιλογές . Γιατί να μην μπορώ να γίνω μητέρα αφού το θέλω .
Φυσικά θα πρέπει να λάβουμε υπ'όψιν μας και την δυστοκία που παρουσιάζεται με το ζήτημα της υιοθεσίας στην Ελλάδα .Η υιοθεσία στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολη διαδικασία, σκεφτείτε μόνο πως και τα straight ζευγάρια , που πληρούν νομικά τις προϋποθέσεις, με βάση την ελληνική νομοθεσία , δεν μπορούν εύκολα να υιοθετήσουν ένα παιδί, πόσο μάλλον ένα ζευγάρι λεσβιών ,λέμε τώρα.
Υπάρχει λύση ; Σας λέω ότι υπάρχει .... δεν ξέρω τι γίνεται νομικά, πιθανόν να θεωρηθούμε άγαμες μητέρες αλλά όποιες επιθυμούν ας το τολμήσουν...........αν βέβαια υπάρχει και κάτι ανάλογο στην Ελλάδα.
Αν δεν υπάρχει γιατί να μην φτιάξουμε ένα .
Η Pacific Reproductive Services Fertility Center and Sperm Bank, μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες σπέρματος, δημιούργηθηκε το 1984 με πρωταρχική αποστολή να εξυπηρετήσει την ανάγκη να αποκτήσουν ένα δικό τους παιδί οι λεσβίες στις ΗΠΑ.
Το κέντρο γιόρτασε πριν από λίγες μέρες τη γέννηση δύο χιλιάδων παιδιών με τεχνητή γονιμοποιήση.
Σύμφωνα με την ιδρύτρια του κέντρου PRS και ακτιβίστρια λεσβία, Sherron Mills, ο πραγματικός αριθμός γυναικών που έχουν γίνει μητέρες με τη βοήθεια του PRS είναι πιθανώς μεγαλύτερος από 2.000, καθώς δεν γνωστοποιούνται όλες οι γεννήσεις.
Εχοντας υπόψιν το γεγονός ότι τα ζευγάρια των γυναικών που μεγαλώνουν παιδιά έχει αυξηθεί κατά 50% από το 1990 εώς το 2000, η Mills λέει ότι, η γεννήσεις από λεσβίες αυξάνονται ραγδαία.
Σήμερα σε αντίθεση με το παρελθόν, οι λεσβίες σε όλο τον κόσμο επιλέγουν να γίνουν γονείς με χορηγούς σπέρματος. Αλλά παρά την αυξανόμενη κοινωνική αποδοχή στους εναλλακτικούς τρόπους ζωής και στις οικογενειακές δομές τα εμπόδια παραμένουν. Στις ΗΠΑ και την Ευρώπη δημιουργούνται προβλήματα στις λεσβιακές τράπεζες σπέρματος, αλλά και σε οποιαδήποτε λεσβία που θέλει να γίνει μητέρα μέσω των υπηρεσιών μιας τέτοιας τράπεζας.
Η Mills αναφέρει ότι: «Το μεγαλύτερο προβλήμα που αντιμετωπίζουν οι λεσβίες, αλλά και ανύπαντρες γυναίκες, είναι η έλλειψη πρόσβασης σε υπηρεσίες γονιμοποιήσης, κυρίως εκτός των μεγαλουπόλεων. Ο βαθμός προκατάληψης είναι ακόμα πολύ υψηλός στον ιατρικό κλάδο. Γι αυτό έχουμε ώς προτεραιότητα να βρίσκουμε ειδικούς γιατρούς σε όλη τη χώρα, ώστε να μπορούμε να παραπέμψουμε σε αυτούς τις πελάτισσές μας σε όποιο σημείο της χώρας και αν βρίσκονται».Το ιντερνετ έχει βοηθήσει πολύ σε αυτή την προσπάθεια. Το PRS πρωτοπορεί καθώς δέχεται ως πελάτες δότες, οι οποίοι αξιώνουν μέσω συμβολαίου να έχουν συχνή πληροφόρηση για το παιδί και να το συναντήσουν τουλάχιστον μία φορά μετά τα 18 χρόνια του εφ όσον και εκείνο το θέλει.

ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ....



H πρωταγωνίστρια του twilight την πάτησε;

Οι γυμνές της προσωπικές φωτογραφίες διέρρευσαν στο διαδίκτυο και φυσικά προκλήθηκε σάλος στη showbizz γη μας.

Την εκδικήθηκε λέει κάποιος πρώην ...........

Εγώ σαν κολπάκι για δημοσιότητα το βλέπω .

Είναι η γαμημένη νοοτροπία της «γυναίκας σκάνδαλο» ή μάλλον της γυναίκας σεξουαλικό εργαλείο που έχει περάσει η φατρία του styl του marketing και του θεάματος .

Θα μιλήσουμε και κάποια στιγμή για αυτό να είστε σίγουρες . Προς το παρόν απολαύστε την «κατα λάθος » δημοσιευμένη φωτό της Asley Green . Η συγκεκριμένη με λίγη επεξεργασία θα μπορούσε να είναι και εξώφυλλο μεγάλου περιοδικού διαφωνείτε ;

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ . ΠΩΣ Η ΣΧΕΣΗ ΓΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. ΙΣΩΣ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΗΓΟ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΟΙΧΤΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗ ΖΩΗ.
«Αυτή εδώ είναι η ιστορία του πώς έμαθα και πώς δέχτηκα ότι η κόρη μου είναι λεσβία. Τη δημοσιεύω εδώ με την ελπίδα ότι
1) θα βοηθήσει κι άλλους γονείς να δεχτούν την διαφορετική σεξουαλικότητα των παιδιών τους,
2) θα βοηθήσει νέες λεσβίες και γκέη να καταλάβουν τις αντιδράσεις των γονιών τους όταν μαθαίνουν ότι το παιδί τους είναι ομοφυλόφιλο και
3) οι γκέη και οι λεσβίες που τώρα μόλις δέχονται και μιλούν για τη σεξουαλική τους ταυτότητα θα το χρησιμοποιήσουν σαν αφορμή για να ανοίξουν την κουβέντα με τους γονείς τους, σαν ένα εναλλακτικό τρόπο να πουν "Είμαι ομοφυλόφιλη/ος και έχω τρομερή ανάγκη να με καταλάβεις." Είναι αρκετά μεγάλο κείμενο. Παρακαλώ μη διστάσετε να το τυπώσετε για να το διαβάσετε άνετα ή για να το δώσετε να το διαβάσουν άλλοι αν νομίζετε ότι θα τους βοηθήσει να καταλάβουν καλύτερα.

Είμαι η μαμά μιας λεσβίας

Η Μάρση έρχεται στο δωμάτιό μου με αποφασισμένο ύφος και κάθεται άνετα στα κατoπόδαρα του κρεβατιού, ακουμπώντας στο ξύλο. Είναι δέκα και μισή το βράδυ, το σπίτι είναι σιωπηλό κι η γειτονιά έχει την ησυχία της νύχτας. Το μικρό φως του πορτατίφ φωτίζει ζεστά το δωμάτιο. Οι βαριές κουρτίνες στο παράθυρο μας προστατεύουν από το κρύο του Φλεβάρη. Τα μικροπράγματα πάνω στην τουαλέτα λένε την ιστορία της ζωής μου: φυτά, αρχαιολογικά αντίγραφα, απολιθώματα, ένα μπωλ που έφτιαξε η Μάρση πριν από χρόνια σε ένα μάθημα κεραμικής, ένα παπιε-μασιέ που έφτιαξε η άλλη κόρη μου, η Τάνια, μια οικογενειακή φωτογραφία τραβηγμένη το Πάσχα πριν τρία χρόνια. Εδώ είναι η φωλιά μου, όπου ξεφεύγω από τα καθημερινά για να χαλαρώσω και να κοιμηθώ. Τα παιδιά μου ξέρουν ότι αν θέλουν την αποκλειστική προσοχή μου, αυτή είναι η ώρα και ο τόπος που θα τη βρουν.
Βάζω στην άκρη τη σκηνή του φόνου στο βιβλίο που διάβαζα, καθώς η Μάρση αρχίζει να λέει τα δικά της: για τους φίλους, τη δουλειά, τα ρούχα, "Τί λες, να κουρευτώ?" Δεν χρειάζεται να κάνω καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια σ' αυτές τις "συζητήσεις", μιλάει συνέχεια εκείνη, ασταμάτητα, πετώντας από το ένα θέμα στο άλλο, όχι ακριβώς νευρικά, αλλά σχεδόν. Οι κουβέντες αυτές έχουν γίνει συνήθεια, δυο-τρία βράδια κάθε βδομάδα εδώ και αρκετές βδομάδες.
Και η κουβέντα όλο και έρχεται στις καινούριες φίλες της που είναι λεσβίες. Δείχνει ενθουσιασμένη με αυτές τις γυναίκες, γοητευμένη με την εξυπνάδα τους, την ευαισθησία τους, την ειλικρίνειά τους, τη δημιουργικότητά τους, τη ζεστασιά τους, το κουράγιο τους να τολμούν να είναι ο εαυτός τους. Είναι γεμάτη θαυμασμό γι αυτές. Καθώς μιλάει ασταμάτητα, αρχίζω να εκνευρίζομαι, και το αποδίδω στο ότι είναι αργά και χρειάζομαι να κοιμηθώ - απόψε αν δεν σε πειράζει. Και κατά κάποιο τρόπο, ο εκνευρισμός μου μεταφέρεται στις γυναίκες αυτές: γιατί δεν βρίσκει κάποιους νορμάλ ανθρώπους να θαυμάζει, γιατί δεν την αφήνουν ήσυχη?
Μερικές φορές η Μάρση το γυρνάει σε φιλοσοφίες: τί σημασία έχει το ποιον αγαπάμε, αν αγαπάμε ειλικρινά? Ακόμα και το ευαγγέλιο εκτιμάει τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Και το ήξερα ότι υπάρχουν ομοφυλόφιλα ζώα? Κι εκνευρίζομαι όλο και περισσότερο - υπάρχουν κι άλλα θέματα συζήτησης στον κόσμο, κι αν δεν θέλεις να τα συζητήσεις, άφησέ με τουλάχιστο να κοιμηθώ.
Μερικές φορές η Μάρση αναφέρει παλιότερες ιστορίες για κορίτσια ή γυναίκες με τις οποίες ήταν πολύ φίλη ή για τις οποίες ενδιαφερόταν πολύ. Φτάνει να πει ότι καμιά φορά αναρωτιόταν μήπως είναι λεσβία. Και, φυσικά, την καθησυχάζω ότι είναι ανόητο να έχει τέτοιες ανησυχίες: πάντα είχε ένα σωρό αγόρια, και πρόσφατα έμεινε με ένα αγόρι για αρκετούς μήνες, για όνομα του θεού. 'Oταν ο εκνευρισμός μου και η ανυπομονησία μου φτάσουν κάποιο επίπεδο, η Μάρση φεύγει από το δωμάτιο κι εγώ στριφογυρίζω λίγο πριν κοιμηθώ.
Μερικές φορές στις κουβέντες αυτές όταν το θέμα είναι η ομοφυλοφιλία, η Μάρση μου λέει καμιά δυσάρεστη ιστορία για κάποια φίλη που απολύθηκε από τη δουλειά της, ή που ήταν θύμα ομοφοβικής επίθεσης. 'Oταν εκφράζω την ανησυχία μου για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι στην κοινωνία, για το πώς αυτός ο τρόπος ζωής τους αναγκάζει να ζουν διπλές ζωές, να κρατούν μυστικά, να λένε ψέματα και για όλη την πίεση που δημιουργούν αυτές οι συμπεριφορές, η Μάρση με διαβεβαιώνει ότι οι φίλες της είναι, γενικά, πολύ ευτυχισμένες με τον τρόπο που ζουν.
Μερικές φορές μετά από τις κουβέντες αυτές λέω στο Τζακ, τον άνδρα μου: "Μου φαίνεται ότι η Μάρση νομίζει ότι είναι λεσβία. " "Αντε πάλι," απαντά αυτός. "Πάντα πρέπει να δοκιμάζει κάτι διαφορετικό." "Aλλη μια φάση," συμφωνώ.
Στρίβοντας ενα διάδρομο στο παντωπωλείο, σχεδόν πέφτω πάνω στην Κόνι, μια φίλη που δεν έχω δει πολύ καιρό. Πώς είναι η οικογένεια; Δουλεύεις ακόμα στη σχολή; Πήγε καλά η παράσταση του Ντέιβιντ στο Ντένβερ; Τί φτιάχνει η Μάρση; Τελευταία νομίζει ότι είναι λεσβία." "Μην ανησυχείς," λέει η Κόνι, "μια φίλη μου ήταν λεσβία για δυο χρόνια - μέχρι που εμφανίστηκε κάποιος με ένα διαμάντι τρία καράτια." Και κρεμιέμαι από αυτή την ιστορία για μήνες.
Μου τηλεφωνεί η 'Ανν, μια άλλη φίλη. 'Εχουμε απομακρυνθεί και δεν έχουμε μιλήσει για αρκετό καιρό. "Τι γίνεται?" ρωτάει. Η δουλειά μου, η τελευταία δικαστική υπόθεση του Τζακ, το σπίτι, μια αρχαιολογική ανασκαφή που σχεδιάζω, η σχολική εκδρομή της Τάνιας στη Γαλλία και, σαρκαστικά: η Μάρση είναι λεσβία τώρα. "Τί! Δεν θα σ' αφήσει ποτέ να ηρεμήσεις?" "Μην ανησυχείς," απαντώ, "είναι απλά μια από τις φάσεις της.."
Τα νέα στην τηλεόραση δείχνουν μια "τελετή γάμου" στην Ουάσιγκτον, όπου εκατοντάδες ζευγάρια λεσβιών και ομοφυλόφιλων ανταλλάσσουν γαμήλιους όρκους. Το παρακολουθούμε με τον Τζακ και συζητάμε τις νομικές απόψεις, τα θετικά και τα αρνητικά του να απαγορεύεται στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια να παντρεύονται, να έχουν κοινή περιουσία, να υιοθετούν παιδιά, να είναι οι δικαιούχοι της ασφάλειας ζωής & υγείας του συντρόφου τους. Αλλά το θέμα είναι μακριά για μας, είναι θεωρητικό, δεν μας αγγίζει. Γιατί στο κάτω-κάτω αφορά ομοφυλόφιλους, ανθρώπους με τους οποίους δεν έχουμε καμιά άμεση επαφή.
Είναι Σάββατο, μια υπέροχη μέρα στα τέλη της 'Ανοιξης. Θέλω να βγω από το σπίτι, να κατέβω στο κέντρο, να περπατήσω στο ανοιχτό εμπορικό κέντρο και να δω κόσμο. Η Μάρση δουλεύει στο ντελικατέσεν κι είναι η ώρα που έχει διάλειμμα. Ας πιούμε ένα καφέ έξω. Καθόμαστε εκεί κι απολαμβάνουμε την υπόσχεση του καλοκαιριού και την ποικιλία των ανθρώπων που ζουν σ' αυτή τη μικρή ζωντανή πόλη. Και μιλάμε, κι η κουβέντα έρχεται σε μια από τις φίλες της που νομίζει ότι είναι λεσβία, αλλά δεν είναι και τόσο σίγουρη. Τουλάχιστο αμφισβητεί τη σεξουαλική της ταυτότητα. "Νομίζω," λέω κοιτώντας τη Μάρση κατάματα, "ότι κι εσύ αμφισβητείς τη σεξουαλική σου ταυτότητα." Μένει με ανοιχτό το στόμα. "Νομίζω ότι έχω περάσει το στάδιο της αμφισβήτησης," λέει ήρεμα. Σηκώνομαι και φεύγω.
Μάλλον ήταν το τελευταίο πράγμα στον κόσμο που περίμενα να ακούσω από την κόρη μου ήταν να μου πει ότι είναι λεσβία. Η Μάρση είναι ψηλή, λεπτή, πολύ θηλυκή γυναίκα, με μακριά σπαστά ξανθά μαλλιά. Το μέηκαπ και το προσεγμένο ντύσιμο είναι πολύ σημαντικά γι αυτήν, είχε αγόρια από την τρίτη γυμνασίου, όταν ήρθε σπίτι μια μέρα και ανακοίνωσε ότι ήταν ερωτευμένη. Δεν μοιάζει σε τίποτα με την ιδέα που είχα για τις λεσβίες (dykes).
Η εμπειρία μου με τους ομοφυλόφιλους ήταν πολύ περιορισμένη μέχρι τη στιγμή που, ξαφνικά, βρέθηκα να είμαι η μητέρα μιας ομοφυλόφιλης. Υπήρχαν δυο ζευγάρια γεροντοκόρες που ζούσαν στη γειτονιά μου στο προάστιο της Βοστόνης όπου μεγάλωσα, αλλά ποτέ δεν μιλούσε κανείς για αυτές. Οι γονείς μου δεν μιλούσαν για "αλλιώτικους" ή για "τοιούτους" ("queers" & "homos"). Νομίζω ότι θυμάμαι τον πατέρα μου να περιγράφει κάποιους άνδρες σαν "πολύ ανάλαφρους" ("light as feather", αλλά δεν είχα ιδέα για τί πράγμα μιλούσε. Πρέπει να γινόντουσαν κάποιες κουβέντες μεταξύ των συμμαθητών μου στο γυμνάσιο, αλλά, και πάλι, δεν τις θυμάμαι. Και σίγουρα δεν υπήρχαν τωκ-σόου, ούτε ταινίες, ούτε άρθρα περιοδικών ούτε ειδήσεις για ομοφυλόφιλους. Το θέμα ήταν ταμπού. Οι περισσότεροι φερόντουσαν σαν να μην υπήρχαν "τέτοιοι άνθρωποι".
Θυμάμαι μια αναφορά στην ομοφυλοφιλία στα νειάτα μου. Οι φίλοι μου είπαν για έναν άνδρα που ήξερα εξ όψεος: ο Μάρτυ πρέπει να ήταν 120 κιλά, είχε πάντα ένα δυσάρεστο σαρκαστικό ύφος και ήταν άξεστος. Αλλά οδηγούσε πάντα το τελευταίο μοντέλο του πιο κομψού σπορ αυτοκινήτου που υπήρχε στην αγορά κι έλεγαν ότι χρησιμοποιούσε το αυτοκίνητο για να ψαρεύει έφηβους και να τους γλεντάει. Αηδία!
Ακόμα κι ανάμεσα στις φίλες μου στο κολέγιο γίνονταν ελάχιστες συζητήσεις και δεν ξέραμε σχεδόν τίποτα για την ομοφυλοφιλία. Μια ή δυο από τις πιο πονηρεμένες κοπέλες στην εστία μιλούσαν λίγο γι αυτό το θέμα, αλλά πάντα με το ύφος του ότι ήταν "διαστροφή" και "αφύσικο". Οι περισσότερες δεν θέλαμε να το συζητάμε, μας ξένιζε πολύ, ήταν αλλόκοτο, πολύ μακριά από ότι μπορούσαμε να φανταστούμε.
Στο πρώτο μου έτος στο κολέγιο όμως είχα διαβάσει ένα βιβλίο όπου ο συγγραφέας επέμενε ότι σύμφωνα με την έρευνά του ένας στους δέκα Αμερικανούς ήταν ομοφυλόφιλος. Αποκλείεται. Αυτός ο τύπος πρέπει να ήταν τρελός! Όλα αυτά τα αγόρια στο σχολείο κι όλοι οι φίλοι μου κι οι πατεράδες όλων των φίλων μου. Αν το δέκα της εκατό της χώρας ήταν ομοφυλόφιλοι, πού κρυβόντουσαν? Δεν μίλησα πολύ για το βιβλίο με τους φίλους στο κολέγιο, όπως είπα ήταν πολύ αμήχανη η σχετική κουβέντα. Αλλά το είπα στη μαμά μου την επόμενη φορά που πήγα σπίτι (στο κάτω-κάτω ήμουνα πια μια κοσμογυρισμένη φοιτήτρια κολεγίου, κι ήξερα από αυτά). Δεν δέχτηκε ούτε να το συζητήσει, μόνο απέρριψε αμέσως την ιδέα ως γελοία.
Καθώς μεγάλωνα, το θέμα της ομοφυλοφιλίας ακουγόταν περισσότερο. Ακόμα δεν γνώριζα κανέναν ομοφυλόφιλο. 'Ετσι κι αλλιώς ήταν "φρικιά", "αφύσικοι", "περίεργοι", "άρρωστοι" - δεν ήταν οι άνθρωποι που με ενδιέφεραν. Ακόμα κι η ιδέα του να κάνεις έρωτα σε κάποιο άτομο του ίδιου φύλου φαινόταν τόσο εξωγήινη, που δεν ήθελα ούτε να το σκεφτώ. Αλλά με τα χρόνια, και με την τριβή με ομοφυλόφιλους ανθρώπους και θέματα - από περιοδικά, άρθρα, τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες- αυξήθηκε η αποδοχή μου. Αρχισα να καταλαβαίνω το κυνηγητό που αντιμετώπιζαν οι ομοφυλόφιλοι και ξύπνησε η αίσθηση της δικαιοσύνης μέσα μου: ήταν άδικο να τους φέρονται τόσο άσχημα - εφόσον κοιτούσαν τη δουλειά τους και δεν παρέσυραν ανυποψίαστα παιδιά. Είχαν το δικαίωμα να ζουν όπως θέλουν - αρκεί να μην με ανάγκαζαν να το βλέπω. Μπορεί και να μην ήταν όλοι τόσο "περίεργοι" - αλλά μην μου τους τρίβετε και στη μούρη.
Δεν είμαι σίγουρη πότε ακριβώς έμαθα για πρώτη φορά ότι κάποιος γνωστός μου ήταν ομοφυλόφιλος. Σίγουρα κανείς δεν μου "αποκαλύφθηκε" μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Εάν νόμιζα ότι κάποιος ήταν ομοφυλόφιλος, ήταν μόνο επειδή το μάντευα από τις στερεότυπες εικόνες που είχα, όχι από καμιά αληθινή γνώση. Οταν αναρωτήθηκα αν ήξερα ομοφυλόφιλους, οι ηλικιωμένοι που δεν είχαν παντρευτεί ποτέ ήταν ύποπτοι, όπως και οι νεώτεροι που δεν έβγαιναν "ραντεβού". 'Οχι ότι προβληματίστηκα και πολύ, έτσι κι αλλιώς υπήρχαν κι άλλα θέματα για προβληματισμό: το Βιετνάμ, ο Νίξον και το Γουώτερ-γκέητ, οι δολοφονίες των Κένεντυ και του Κινγκ, ο πελάτης που ήθελε μια ολοσέλιδη διαφήμιση στην εφημερίδα την επόμενη βδομάδα, ίσως θα μαγειρέψω ψάρι για δείπνο απόψε. Τα περισσότερα από αυτά ήταν πολύ λιγότερο κουραστικά να τα σκέφτομαι από το θέμα της ομοφυλοφιλίας.
'Ενα από τα αγαπημένα μου τηλεοπτικά προγράμματα είναι εκείνο το επεισόδιο του "Ολη η οικογένεια" (All in the Family), όπου ένας ψηλός σωματώδης εργάτης κάνει κόντρα στο χέρι με τον Archie Bunker στην παμπ της γειτονιάς τους. Ο Archie γυρνάει την κουβέντα σε "εκείνους τους τέτοιους" (εννοώντας τους ομοφυλόφιλους) και κάνει ένα προσβλητικό σχόλιο. Ο εργάτης του λέει ότι είναι ένας "από τους τέτοιους". Είδα την πρώτη προβολή εκείνου του επεισοδίου, και τουλάχιστον τρεις με τέσσερεις επαναλήψεις. Κάθε φορά που το βλέπω, απολαμβάνω το "μπάαααα" της άρνησης του Archie, στην έκφραση στο πρόσωπό του, καθώς αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι κρατάει το χέρι ενός από τους "περίεργους", καθώς η σκηνή σβήνει χωρίς κανένα ήχο. Ναι! Αυτή είναι θεία δίκη, αυτός είναι ο σωστός τρόπος για να μάθει την πραγματικότητα ένας τόσο προκατειλημμένος, υποκριτικός, στενόμυαλος, ξεροκέφαλος τύπος. Αλλά μήπως κι εγώ δεν ήμουνα σαν τον Archie?
Μετά από μια ολόκληρη ζωή να ακούω από παντού ότι η ομοφυλοφιλία ήταν "διαστροφή", "αλλόκοτη", "αφύσικη", "αρρωστημένη", αντίθετη σε όλα όσα παράγγειλε ο θεός ή κι οποιοσδήποτε άλλος, είχα πολύ συγκεκριμένη άποψη, είχα φάει αρκετή πλύση εγκεφάλου ώστε να μην μπορώ ποτέ να αποδεχτώ την ιδέα -ειλικρινά και στο μεδούλι μου- ? Στα 48 μου ήταν γραφτό μου να μάθω.
Η Μάρση λέει ότι ήταν το χειμώνα που ήταν στο δεύτερο έτος στο κολέγιο, που τελικά αποδέχτηκε αυτό που απωθούσε για χρόνια: την άρεσαν περισσότερο οι γυναίκες από τους άνδρες. Είχε ερωτευτεί ένα κορίτσι στην πρώτη γυμνασίου, αλλά πίστευε ότι ήταν μια φάση της εφηβείας, ένα προσωρινό στάδιο της διαδικασίας προς την ενηλικίωση. Στα δεκατρία της, η εμπειρία της κι η γνώση της για τους ομοφυλόφιλους ήταν αμελητέα. Στο λύκειο, κι ειδικά μια χρονιά που ήταν σε οικοτροφείο, είχε ιστοριούλες με άλλα κορίτσια. Αργότερα, έλεγε στις συμμαθήτριές της, με ένα τρόπο που κέρδιζε την προσοχή, ότι ένοιωθε πράγματα για γυναίκες, αλλά αυτά τα αισθήματα τα απωθούσε μέσα στην επανάστασή της, "δεν είναι ο αληθινός μου εαυτός". Αυτή την εποχή έβγαινε με αγόρια και μετά την τελευταία χρονιά στο λύκειο, έμεινε με το τότε αγόρι της.
Το φθινόπωρο της δεύτερης χρονιάς της στο κολέγιο, η Μάρση ερωτεύτηκε μια καθηγήτρια. Μέχρι τότε περνούσε τέτοιες φάσεις αφοσίωσης ως θαυμασμό, είχε ανάγκη για προσωπικούς ήρωες, είχε την ανάγκη να μοιάσει σε κάποια γυναίκα που θαύμαζε. Τώρα κατάλαβαινε ότι τα αισθήματά της ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό τσιμπηματάκι, παραπάνω από θαυμασμός, παραπάνω από λατρεία μιας προσωπικής ηρωίδας. Με την ανάμιξή της σε μια γυναικεία ομάδα στο πανεπιστήμιο, γνώρισε και άλλες που ήταν λεσβίες και δεν κρυβόντουσαν ή που ψαχνόντουσαν (σχετικά με τη σεξουαλικότητά τους) κι είχε την ευκαιρία να μιλήσει μαζί τους και να καταλάβει καλύτερα ποιες ήταν και τί ήταν. Τελικά κατάλαβε και ποια είναι και η ίδια.
Τα εφηβικά χρόνια της Μάρση ήταν θυελλώδη. Επαναστατούσε που ήταν η κόρη ενός διάσημου. Επαναστατούσε που περιμέναμε από αυτήν να είναι ώριμη και υπεύθυνη, επειδή ήταν το μεγαλύτερο παιδί μας. Επαναστατούσε προς τη μικρότερη αδελφή της, προς τους γονείς, προς την κοινωνία γενικότερα. Είχε δοκιμάσει αλκοόλ και ναρκωτικά, είχε φύγει από το σπίτι, είχε προβλήματα στο σχολείο. Και ποτέ δεν ήξερε γιατί. Τώρα λέει ότι ούτε που ξέρει ποια ήταν τότε. Αλλά αυτό που ξέρει είναι ότι από τη στιγμή που αποδέχτηκε τη σεξουαλικότητά της, άρχισε να μην είναι πια συνέχεια θυμωμένη με όλους και με όλα, και ότι "από τη στιγμή που αποδέχτηκα τον εαυτό μου άρχισα να ζω αληθινά".
Οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι που είναι ομοφυλόφιλοι ανησυχούν ότι αν αποκαλυφτούν θα χάσουν την αγάπη των γονιών και της οικογένειας τους. Η Μάρση ανησυχούσε για την αντίδραση της αδελφής της, γιατί η Τάνια ήταν τόσο μικρή σε ηλικία κι ίσως θα δυσκολευόταν να καταλάβει. (Τελικά η Τάνια έγινε σύντομα η πιο φλογερή και εκφραστική υποστηρίκτρια της αδελφής της και όλων των ομοφυλόφιλων.) Επειδή η Μάρση δεν είχε ακούσει ποτέ τον πατέρα της ούτε εμένα να λέμε τίποτα αρνητικό για τους γκέη, δεν φοβόταν ότι δεν θα την αγαπάμε πια. Αλλά ανησυχούσε μήπως η σχέση μεταξύ μας, που είχε μόλις ηρεμήσει από την εποχή των επαναστάσεών της, θα κλονιζόταν και πάλι. 'Ετσι, αντί να μας το πει ευθέως, αποφάσισε να μας δοκιμάσει πρώτα. 'Οταν ήταν έτοιμη να μας το πει, δεν μπορούσε να μας το πετάξει στη μούρη. Προτίμησε να αρχίσει τους υπαινιγμούς. Αυτό ήταν όλες εκείνες οι κουβέντες που μου έκανε αργά τη νύχτα. Εκ των υστέρων καταλαβαίνει ότι προσπαθούσε να με αναγκάσει να την ρωτήσω αν είναι λεσβία, να την γλυτώσω από το να το πει μόνη της.
Εκείνη την όμορφη ανοιξιάτικη μέρα που τελικά το κατάλαβα και μου επιβεβαίωσε ότι είναι ομοφυλόφιλη, ανακουφίστηκε, αλλά ακόμα δεν ήξερε τί να περιμένει.
Κοιτώντας πίσω, βλέπω πόσο έντονα αρνιόμουνα αυτό που προσπαθούσε να μου πει η Μάρση και για πόσο πολύ καιρό. Σε όλες εκείνες τις κουβέντες, έπειθα τον εαυτό μου ότι μιλούσε για άλλους. 'Οταν μου το είπε, ακόμα κρατιόμουνα από την ελπίδα ότι ήταν μια φάση. Για λίγο καιρό είχα πείσει τον εαυτό μου ότι όπου νά 'ναι θα εμφανιστεί με κάποιο καινούριο αγόρι. Κολλούσα σε ιστορίες που μου έλεγαν οι φίλοι για ανθρώπους που νόμιζαν ότι ήταν ομοφυλόφιλοι, αλλά τελικά δεν ήταν. 'Οταν μου πρότεινε αν ήθελα να διαβάσω βιβλία γραμμένα από και για γονείς ομοφυλόφιλων, κλώτσησα "Δεν χρειάζομαι να διαβάσω τίποτα. 'Εχω περάσει αρκετά στη ζωή μου, θα το αντιμετωπίσω κι αυτό."
'Ενα κομμάτι της απροθυμίας μου να αποδεχτώ ότι η Μάρση είναι ομοφυλόφιλη οφειλόταν στην έγνοια μου για το πώς φέρεται στους ομοφυλόφιλους η κοινωνία μας. 'Οπως όλοι οι γονείς ήθελα να είναι ευτυχισμένη, να καταφέρει οτιδήποτε χρειάζεται για να βρει το δρόμο της και να πραγματοποιήσει τα όνειρά της, κι ο δρόμος της να είναι όσο γίνεται πιο εύκολος. Φανταζόμουνα τη ζωή της σα λεσβία, να πρέπει διαρκώς να κρύβει τον αληθινό της εαυτό, να αναγκάζεται να λέει ψέματα ή, αν έλεγε όλη την αλήθεια, να την παρενοχλούν με κάθε τρόπο, να καταπιέζεται, να αντιμετωπίζει διακρίσεις.
Καμιά μάνα δεν το θέλει αυτό για το παιδί της.
Ακόμα κι όταν αποδέχτηκα το λεσβιασμό της, εγώ, από έλλειψη κατανόησης, νόμιζα ότι είχε διαλέξει αυτό το δρόμο, ότι είχε επιλογή αν ήθελε να είναι λεσβία ή όχι. Κατά κάποιο τρόπο μπορεί να μου ήταν πιο εύκολο να καταλάβω, άρα και να αποδεχτώ, αν ήταν επιλογή της, γιατί η Μάρση έδειχνε πάντα να διαλέγει να κάνει τα πάντα με το δύσκολο τρόπο.
Αναρωτήθηκα επίσης αν ένα κομμάτι της ανησυχίας μου είχε να κάνει με το κοινωνικό στίγμα που είναι συνδεδεμένο με την ομοφυλοφιλία κι μήπως ο Τζακ κι εγώ θα θεωρούμασταν κακοί γονείς, επειδή η κόρη μας "βγήκε" έτσι. Σίγουρα κανένας από τους φίλους μας δεν αντέδρασε αρνητικά. Την ήξεραν πολύ καλά και νόμιζαν, όπως νομίζαμε κι εμείς στην αρχή, ότι ήταν άλλη μια φορά που η Μάρση κάνει τα δικά της. Στο κάτω κάτω η διαφορετικότητα δεν ήταν πρόβλημα στην οικογένειά μας: ο Τζακ είχε πιθανότατα το πιο μακρύ μαλλί από κάθε δικαστή στη χώρα, κι ούτε το στυλ ούτε οι συμβατικότητες ήταν σημαντικές για μένα. Αληθινά δεν πιστεύω ότι ο φόβος του τί θα σκεφτόταν ο κόσμος έπαιξε ρόλο στην άρνησή μου.
Είναι φανερό τώρα ότι ένα τμήμα της άρνησής μου για το λεσβιασμό της προήλθε από τις ξεπερασμένες ιδέες ότι τάχα οι ομοφυλόφιλοι είναι διεστραμμένοι, αφύσικοι, περίεργοι. Σίγουρα δεν ήμουνα άνετη με τις σχέσεις του ίδιου φύλου, η θέα δυο ενηλίκων του ίδιου φύλου να κρατιούνται χέρι-χέρι με ενοχλούσε, οι φωτογραφίες γκέη ανδρών να φιλιούνται παθιασμένα με έκανε να κοκκινίζω και να κοιτώ αλλού. Ούτε που θα σκεφτόμουνα να προσπαθήσω να φανταστώ το τί ακριβώς γίνεται στις γυναικείες σχέσεις του ίδιου φύλου. Σαράντα-οκτώ χρόνια κατήχησης δεν ξεπερνιούνται τόσο εύκολα.
Στη διάρκεια όλης αυτής της ιστορίας, μου ξέφευγε ένα πολύ σημαντικό σημείο: ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι μόνο ένα θέμα κρεβατιού. Οι περισσότερες γυναίκες που ξέρω ευχαριστιούνται ιδιαίτερα την παρέα άλλων γυναικών, υπάρχει περισσότερη κατανόηση σε όλα τα επίπεδα - διανοητικό, συναισθηματικό, αισθησιακό. Οι γυναίκες καταλαβαίνουν τί εννοούν οι γυναίκες όταν μιλούν, όπως κι οι άνδρες πιθανότατα καταλαβαίνουν τους άνδρες, σε ένα πολύ βαθύ επίπεδο. Αν αφαιρέσουμε το σεξ, είναι λογικό να θέλουν δυο γυναίκες να κάνουν παρέα. Έτσι ξεκίνησα τον προσωπικό μου δρόμο για να το αποδεχτώ από εκεί, βγάζοντας απ' έξω το σεξ.
Καθώς περνούσε ο καιρός, συνειδητοποίησα ότι η Μάρση γινόταν όλο και πιο ευτυχισμένη. 'Εδειχνε άνετη, χαλαρωμένη για πρώτη φορά εδώ και χρόνια. 'Εδειχνε νά 'ναι ο εαυτός της, αντί κάποιας που παίζει κάποιο ρόλο. Μπορούσε να γελάει αληθινά και να εκφράζει χαρά. Αν και φερόταν αρκετά επιθετικά σχετικά με τον σεξουαλικό της προσανατολισμό στην αρχή, όταν άρχισε να το λέει στη μούρη του καθενός, με τον καιρό μαλάκωσε, γλύκανε. Λέει ότι κατάλαβε πως δεν ήταν υποχρεωμένη να είναι το στερεότυπο της ομοφυλόφιλης και να ζει με τον υποτιθέμενο τυπικά ομοφυλόφιλο τρόπο ζωής, πως μπορούσε απλά να είναι ο εαυτός της. Καθώς έγινε φανερά πιο ευτυχισμένη, κι εγώ την αποδεχόμουνα πιο πολύ. 'Ηταν το παιδί που ήξερα πριν να εμφανιστεί η επαναστάτρια μπερδεμένη έφηβη. 'Εχτιζε την καριέρα της, στην οποία την σέβονταν για αυτό που είναι και για τη δουλειά της. Είχε δημιουργήσει ένα άνετο σπίτι και μια καλή σχέση με τη σύντροφό της, όπως κάθε άλλη νέα γυναίκα.
Εντωμεταξύ εγώ μέσα μου έζησα μια πολύ αργή εξέλιξη. Ενα κομμάτι αυτής της εξέλιξης ήταν η θλίψη για το χαμό της κόρης που ήθελα να γινόταν η Μάρση. Πέρασα όλα τα στάδια της θλίψης: άρνηση - να μην ακούω τί μου έλεγε όταν η Μάρση προσπαθούσε να μου πει ότι είναι ομοφυλόφιλη, θυμός - να μου φταίνε οι λεσβίες φίλες της που τάχα την επηρέασαν, παζάρια - να κρεμιέμαι από την ελπίδα ότι ήταν μια φάση, κατάθλιψη - να ανησυχώ για το πόσο δύσκολη θα είναι η ζωή της σαν ομοφυλόφιλη στη σημερινή κοινωνία, και, τελικά, αποδοχή - κατάλαβα ότι η Μάρση είναι η ίδια που ήταν και πριν μου πει ότι είναι ομοφυλόφιλη, κι ότι είναι μια χαρά και ζει καλά. Κι ίσως έχω ακόμα κάποια θλίψη μέσα μου κατά κάποιο τρόπο, με εκπλήσσει η ένταση των συναισθημάτων που μου βγαίνουν καθώς γράφω αυτή την ιστορία.
Επίσης σκέφτηκα πολύ. Το συζήτησα με το Τζακ και με μερικούς από τους πιο καλούς μου φίλους. Στο πανεπιστήμιο που δουλεύω παρακολούθησα μια παρουσίαση από μια λεσβία μέλος του προσωπικού και το πρόγραμμά της με άγγιξε και εκεί είπα δημόσια ότι είμαι η μαμά μιας λεσβίας. 'Εμαθα ότι τα στερεότυπα με τα οποία μεγάλωσα ήταν ακριβώς αυτό: στερεότυπα που αληθεύουν για ελάχιστους ομοφυλόφιλους. Κατάλαβα ότι το να είναι κανείς ομοφυλόφιλος δεν είναι επιλογή, αλλά ένα βιολογικό γεγονός. Είδα τη Μάρση να γίνεται μια γυναίκα με αξιοπρέπεια, αυτοπεποίθηση, ψυχραιμία, εσωτερική ηρεμία και κατάλαβα ότι αν το να αποδεχτεί τον εαυτό της ως λεσβία τη βοήθησε τόσο πολύ, τότε το να είναι λεσβία δεν μπορούσε να είναι και τόσο κακό.
Δεν διάβασα ποτέ κανένα βιβλίο.
Aπό τη μεριά της η Μάρση δεν με πίεσε. Σταμάτησε να μιλάει διαρκώς για την ομοφυλοφιλία. 'Οταν έμενε σπίτι μαζί μας, δεν περνούσε κάποια βράδια με τη σύντροφό της. Πρόσεχε να μην τη φιλά και να μην την αγκαλιάζει μπροστά μου. Είχε τη σοφία να μου δώσει το χρόνο που χρειαζόμουνα για να συνηθίσω σ' αυτή την καινούρια ιδέα.
Σαν αποτέλεσμα των προσπαθειών και των δυο μας, έχουμε σήμερα μια ζεστή σχέση, γεμάτη αγάπη και σεβασμό, που θα την απολάμβαναν κάθε μητέρα με κάθε κόρη. 'Εχουμε περάσει την καταιγίδα χωριστά και μαζί και βγήκαμε από εκεί πολύ διαφορετικές αλλά πιο δυνατές και πιο συμπονετικές γυναίκες. Ακόμα δεν καταλαβαίνω τελείως το πώς είναι να είσαι ομοφυλόφιλοι, κι ίσως δεν θα το μάθω ποτέ. Αλλά αποδέχομαι το γεγονός ότι η Μάρση και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι είναι ομοφυλόφιλοι κι ότι μπορούν να είναι πιο ευτυχισμένοι και πιο σταθεροί άνθρωποι όταν το αποδέχονται.
Μερικές φορές στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας ένοιωθα πολύ μόνη, ένοιωθα ότι ο άνδρας μου κι εγώ ήμασταν οι μοναδικοί άνθρωποι στον κόσμο που περνούσαμε αυτό που τότε φαινόταν να είναι μια πολύ δύσκολη εμπειρία. Αλλά μετά θυμήθηκα ότι οι μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου το 10% του πληθυσμού μπορεί να είναι ομοφυλόφιλοι. Εκατομμύρια άλλοι γονείς θα ακούσουν το παιδί τους να τους λέει κάποια στιγμή "είμαι γκέη".
Αν είστε ένας από αυτούς τους γονείς, ελπίζω κι εύχομαι να μπορείτε να κάνετε μισό βηματάκι, να μάθετε όσα μπορείτε για την ομοφυλοφιλία. Και να θυμάστε ότι πρόκειται για το ίδιο άτομο που αγαπάτε από τότε που γεννήθηκε, το ίδιο άτομο που μεγαλώσατε, το ίδιο άτομο που ήταν πριν σας αποκαλύψει της σεξουαλική της/του ταυτότητα. Αν μπορείτε να δείτε αντικειμενικά το παιδί σας, πιθανότατα θα δείτε ότι είναι πιο ευτυχισμένη ή πιο ευτυχισμένος τώρα που το ξέρετε, τώρα που δεν έχετε πια μυστικά μεταξύ σας. Θα χρειαστείτε χρόνο προσαρμογής, αλλά στη διάρκεια αυτής της προσαρμογής μην αποκλείετε την επικοινωνία με το παιδί σας. Με τον καιρό και με κατανόηση, η σχέση σας με το παιδί σας θα γίνει πιο δυνατή και με περισσότερη αγάπη από όσο ήταν ποτέ.
Κι αν είστε μια νέα ή ένας νέος κι ετοιμάζεστε να το πείτε στους δικούς σας, μην ξεχνάτε ότι ακόμα κι αν γνωρίζουν ομοφυλόφιλους και δείχνουν άνετοι με την έννοια της ομοφυλοφιλίας, είναι μια τελείως άλλη ιστορία όταν είναι ομοφυλόφιλο το δικό τους το παιδί. Προσπαθήστε να τους το πείτε πολύ μαλακά, πολύ προσεκτικά, δώστε τους χρόνο να το χωνέψουν, να το καταλάβουν και να αποδεχτούν ότι είστε ομοφυλόφιλες/οι.
Και πάνω από όλα μην ξεχνάτε ότι η αγάπη των γονιών είναι η δυνατότερη αγάπη που υπάρχει και ότι είναι σχεδόν αδύνατο να σπάσει, όπως δείχνει η ιστορία του φίλου μου του Νταν. Ο Νταν μεγάλωσε σε μια μικρή στενόμυαλη αγροτική πόλη από τον πατέρα του, τον σκληρό ιδιοκτήτη μιας μικρής εταιρείας φορτηγών, που ποτέ του δεν έδειξε συναίσθημα. Ηξερε ότι είναι γκέη από τα δεκαπέντε του. Μετά το γυμνάσιο έφυγε από την πόλη του, για να μην το μάθουν η οικογένεια και οι φίλοι του. Αφού έκρυψε την αλήθεια για πολλά χρόνια, τελικά δεν το άντεχε άλλο. Τηλεφώνησε στον πατέρα του και σιγά-σιγά, σε μια δίωρη συζήτηση, του είπε ότι είναι ομοφυλόφιλος. Η αντίδραση του πατέρα του? Για πρώτη φορά στη ζωή του Νταν ο πατέρας του τού είπε ότι τον αγαπάει.»

ΛΕΣΒΙΑΚΗ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ-ΑΠΟΨΗ

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΤΟ LESBIAN.GR KAI ME ΒΡΙΣΚΕΙ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΥΜΦΩΝΗ .
ΕΔΩ ΘΕΛΩ ΣΧΟΛΙΑ

Maria Cyber, μια άποψη πάνω στην λεσβιακή πορνογραφία και στην φωτογραφική μου δουλειά.

«Πάντα διαφοροποιούμουνα από τις παλιές φεμινιστικές απόψεις που θέλανε την γυναίκα συνολικότερα να ευχαριστιέται το σεξ μέσα από μια τρυφερή λαγνεία, απαλά αγγίγματα και τριβές μόνο εσωτερικές και συναισθηματικές.
Τα μπουρδέλα, ο γρήγορος οργασμός, οι τσόντες, τα πορνοπεριοδικά και οι έκφυλες φωτογραφήσεις άνηκαν στην αντρική κουλτούρα και είχαν αποκηρυχθεί από όλο το φεμινιστικό κίνημα αλλα όχι από εμένα που πιστεύω δικαίως αυτοαποκαλούμουνα χρόνων κομμάτι του.
Θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα να αποθανατίζει φωτογραφικά, ηδονικές μνήμες από τα σώματα των ερωμένων μου γυναικών, που λάτρεψα, στις πιο πρόστυχες φάσεις και να αναγνωρίζει μέσα από αυτές τις εικόνες μου τις πιο ξεδιάντροπες ερωτικές φαντασιώσεις των ετεροφυλόφιλων αντρών και όλα αυτά χωρίς ντροπές και ενοχές γιατί ουσιαστικά ήταν η δικιά μου και των γυναικών που το μοιραζόμασταν, αληθινή, απενεχοποιημενη σεξουαλικότητα.
Πάντα αναρωτιόμουνα γιατί το «βρώμικο» σεξ να είναι υπόθεση που αφορά και ευχαριστεί μόνο τους άντρες, gay ή straight ; Και γιατί εγω ως γυναίκα και λεσβία θα έπρεπε να απέχω από αυτήν την μορφή ηδονής και να πρέπει να μετριάζω τις λέξεις μου και τις ορέξεις μου όταν μιλάω για σεξ;
Παλιές εποχές που τα didlo ακόμα φάνταζαν υποκατάστατο του φαλλού για πολλές λεσβίες και για ολες τις φεμινίστριες. Κείμενα και newsletter και κουβέντες σε κάθε πρόσφορο πηγαδάκι, εξηγήσεις που έστεκαν λογικά αλλα που δεν μπορούσαν να απορροφηθούν σαν ώριμες απόψεις από κολλημένα μυαλά. Χρησιμοποιούσα μια γλώσσα τραχιά και άμεση για τα λόγια μου να μπορέσουν να μιλήσουν κατευθείαν ανάμεσα στα πόδια τους και να μην προλάβουν να περάσουν από το στενό μυαλό τους. Δυο μέτωπα να αντιμετωπίσεις. Και τους άντρες και τις γυναίκες, δυο κουβέντες να ανοίξεις, δυο διαφορετικές κουλτούρες να ανατρέψεις.
Γιατί να μην πας με το «αληθινό που σαλεύει», μια ερώτηση που ερχόταν και από δυο στρατόπεδα.
Γιατί για να θες οτιδήποτε ανάμεσα στα πόδια σου πρώτα θα πρέπει να θες και αυτόν ή αυτή που το κουβαλάει. Γιατί αυτός ή αυτή που θα αφήσεις ευχάριστα να σε εισβάλει θα πρέπει πρώτα να σε έχει κατακτήσει. Το ζητούμενο δεν είναι αυτόνομα το «αληθινό που σαλεύει», αυτό έρχεται ακριβώς την στιγμή που το θέλεις και φεύγει αμέσως μετά. Και αμέσως μετά αυτό που μένει είναι όλο το υπόλοιπο, ο ανθρωπος, η ενέργεια του, το σώμα του, το φιλί του.
Πολλές φορές χαριτολογώντας απαντούσα σε straight άντρες, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί εμείς οι λεσβίες να χρησιμοποιούμε harnesses και dildo και με έναν βαθύ στοχασμό συνέχιζαν την κατά φαντασία ευρηματική τους σκέψη και έμμεσα σε κατηγορούσανε ότι τυχόν τους φοβάσαι αυτούς και κυρίως το όμορφο όργανο τους. Τους απαντούσα με ένα πλατύ χαμόγελο ότι αν μπορούσαν να μου το δανείσουνε ακριβώς την στιγμή που το χρειάζομαι και αν φυσικά πληρεί τις προϋποθέσεις, δεν θα μου ήταν δυσάρεστο καθόλου και υποσχόμουνα μάλιστα ότι αμέσως μετά θα τους το επέστρεφα καθαρό και εξαντλημένο. Εκεί κάπου η κουβέντα μας τελείωνε και ήμουνα σίγουρη ότι ειχα διαφωτίσει μια σημαντική ομάδα πληθυσμού για θέματα που καμία λεσβία δεν κάθεται ανοιχτά να συζητήσει.
Διαθέτω μια μεγάλη ποικιλία σε χρωματα, μεγέθη και σχήματα ανάλογα τις ορέξεις μου, μια ποικιλία που σε αληθινές διαστάσεις δύσκολα βρίσκεις και μάλιστα χωρίς υποχρεώσεις και κίνδυνους. Γιατί θα έπρεπε να πετάξω στα σκουπίδια τέτοια ανεκτίμητη συλλογή και να ψάχνω κάθε φορά για ένα «αληθινό που σαλεύει» για να αποδείξω ότι είμαι γνήσια λεσβία και δεν το φοβάμαι;
Αν αυτές ήταν η πιο ευχάριστες συζητήσεις μου με ετεροφυλόφιλους άντρες που πραγματικα άξιζαν το κόπο να γίνουν επιτέλους και να μην τους αφήνεις στα μαύρα σκοτάδια για το λατρεμένο αντικείμενο του πόθου τους, τις λεσβίες, οι ίδιες κουβέντες με γυναίκες και δη λεσβίες με έκαναν έξω φρενών, να πρέπει να εξηγήσω τα ίδια πράγματα.
1992 και στο Λονδίνο μια αγγλίδα και μια αμερικανίδα βγάζουν το περιοδικό QUIM ένα εξελιγμένο προσεγμένο φανζιν που μιλάει και φωτογραφίζει ανοιχτά ολες τις διαφορετικές λεσβιακές σεξουαλικότητες. Λεσβιακή Πορνογραφία, επιτέλους με σάρκα και οστά. «Χυδαία ποιήματα» άκρως υγρές σελίδες που σύσσωμο το γυναικείο και λεσβιακό κίνημα κατηγορούσε ότι αυτά είναι μόνο προς τέρψη των αντρών.
Σεξίστριες τις αποκαλούσαν τις εκδότριες, τις φωτογράφους και τις ερασιτέχνες αρθρογράφους του περιοδικού που εναπόθεταν απροκάλυπτα τις δικές τους αληθινές σεξουαλικές εμπειρίες . Αυτές οι γυναίκες είχαν τολμήσει να μιλήσουν ανοιχτά για την δικιά τους διάσταση της πορνογραφίας.
Δεν με ενδιαφέρει αν οι φωτογραφίες μου ή τα άρθρα μου μπορούν να αντικαταστήσουν το playboy και να βοηθήσουν έναν άντρα στον αυνανισμό του. Όταν δημιουργώ την δικιά μου πορνογραφία δεν έχω στο μυαλό μου έναν άντρα / μπαμπούλα που πρέπει να αποφύγω να ερεθίσω. Είναι μια σκέψη που δεν με απασχολεί και αν με αναγκάζουν οι θεωρίες του γυναικείου κινήματος να βγάλω τις ανάγκες του άντρα από την δουλεια μου φυσικά και δεν το κάνω γιατί οι δικές μου ανάγκες, πολλές φορές, ταυτίζονται με αυτές ενός άντρα. Στην τελική μου είναι άκρως ευχάριστο να ξέρω ότι μέσα από τις δικές μου δυνατές, αυθεντικές εικόνες μπορώ να του διεγείρω την σκέψη και ότι άλλο. Το θεωρώ ακόμα και ακτιβισμό να ερεθίσω έναν άντρα μέσα από την μύηση του σε μια αληθινή λεσβιακή κουλτούρα που κυριαρχώ εγώ παρά να μένει κολλημένος στα παράταιρα μακριά νύχια κάλπικων φτηνών λεσβιακών φωτογραφιών που γίνονται μονο προς τέρψιν του. Επίσης γιατί μέσα από την δικιά μου εικόνα που δημιουργώ με κύριο μέλημα την δικιά μου τέρψη ο άντρας αυτόματα αναγνωρίζει, το νιώθει και μαθαίνει να σέβεται την δικιά μου διαφορετική σεξουαλικότητα.
Λίγα χρόνια αργότερα, στην Αμερική κάποιες άλλες λεσβίες βγάζουν το περιοδικό, που ακόμα κυκλοφορεί, το On Our Backs. Και ουσιαστικά «αντιδρούνε» σε ένα γυναικείο φεμινιστικό παλιομοδίτικο περιοδικό που λεγότανε Off Our Backs. Το πιο αγαπημένο μου λεσβιακό πορνό περιοδικό ξεκίνησε να υπάρχει. Καθημερινές λεσβίες της διπλανής πόρτας φωτογραφίζονται μόνες τους ή με την σχέση τους στις πιο ερωτικές σκηνές, ολες οι φαντασιώσεις, όλα τα σώματα και όχι μόνο μοντέλα, αποτυπώνονται σε φιλμ και βλέπουνε το φως της δημοσιότητας στα περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία. Η δικιά μας πορνογραφία ξαναχτυπά και η Dr.Nina συμβουλεύει τις αναγνώστριες για τις σεξουαλικές τους αναζητήσεις. Επιτέλους το σημείο G αποκαλύπτεται και video με γυναίκες να εκσπερματώνουν δυνατά μπροστά στην κάμερα σοκάρουν όλο τον αδαή πληθυσμό γυναικείο και αντρικό που δεν γνωρίζει ότι και οι γυναίκα μπορει να εκσπερματώσει, we can do it!
Αμερική και λίγες μικρές λεσβιακές μανιφατούρες βγάζουν sex toys και dildoes σχεδιασμένα από γυναίκες για γυναίκες. Λίγο αργότερα σκάει στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στο Λονδίνο το SH το μεγαλύτερο Women Sex Emporium με τεράστια ποικιλία και εργονομία πάνω σε dildo, δονητές και ζώνες. Και αμέσως μετά διαφημίζονται στην αγορά τα babies dildoes. Μεγαλώνει η επιχείρηση, χορηγεί events και διαφημίζεται πλούσια σε γνωστά του χώρου έντυπα. Αρκετά χρόνια μετά ανοίγει η δεύτερη μανιφατούρα στην Ευρώπη με didloes. Μια βερολινέζα λεσβία σχεδιάζει και παράγει, παρακολουθεί workshop και ενημερώνεται γύρω από την δικιά της και συνολικότερα γύρω από την γυναικεία σεξουαλικότητα και ανοίγει το Playstixx που τροφοδοτεί πλέον 80 από τα μεγαλύτερα sex shop σε Ολλανδία, Γερμανία, Βρυξέλες κλπ . Ανάμεσα πλέον στα προϊόντα ενός sex shop ξεπροβάλουν στα ράφια και διαφορετικοί δονητές και didlo από σιλικόνη που εξυπηρετούν στο έπακρο τις γυναικείες ανατομίες και ορέξεις είτε αυτές συνοδεύονται από γυναίκα είτε από άντρα.
Λεσβιακό σεξ και αντικείμενα παιχνιδιού, φωτογραφίσεις και βίντεο από λεσβίες για λεσβίες και όποιον άλλο πιστό προσελκύσουν, χωρίς ένοχες. Η εταιρεία κινηματογραφικής παραγωγής, Fatale από χρόνια γυρνάει ερασιτεχνικά λεσβιακά video από λεσβίες που επιθυμούν να συμμετέχουν σε αυτά και η Maria Beatty βγαίνει από τις σκονισμένες αποθήκες και αποκτά κύρος σαν δημιουργός και περήφανη sex worker. Η Milivres βγάζει τα πιο καλά λεσβιακά αυθεντικά πορνό και πλέον η αγορά βάζει στους κόλπους της όχι απλά ένα άλλο καταναλωτικό κοινό αλλα εκπαιδεύει το κόσμο.
H αγορά ακόμα σιγά σιγά ανοίγει και όχι ότι αυτό το κείμενο με απόλυτη λεπτομέρεια ξεναγείτε μέσα στην ιστορία αλλα δείχνει μια γενική εικόνα που καθημερινά εμπλουτίζεται και που αλλάζει τα δεδομένα και φέρνει τον ανυποψίαστο κόσμο μπροστά σε μια άλλη διάσταση της πορνογραφία. Απελευθερώνει και απενοχοπιει την λεσβιακή πορνογραφία και την αφήνει επιτέλους να λειτουργήσει προς όφελος της γυναικεία τέρψης. Δεν φοβάται τον άντρα και την σεξουαλικότητα του, αντίθετα τον καλεί να δει αυτό που τόσα χρόνια λάθος φαντασιωνεται.
Αθήνα 2005 και πραγματοποιείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα το πρώτο Pornographic Art Film Festival, καλεσμένοι του γνωστοί ευρωπαίοι παραγωγοί gay και λεσβιακών προνοεταιρειων και πορνοσταρς. Αθήνα Ιούνιο 2006 και κάποιες λεσβίες φεμινίστριες ακόμα βλέπουν την αφίσα του συγκροτήματος Lesbian On Ecstasy ως σεξιστική. Καλοκαίρι 2006 και πρώτη φορά φιλοξενούνται φωτογραφίες μου στην γερμανική ετήσια έκδοση Lesbian Eyes. Καλοκαίρι 2002 και στο παρτυ της Λεσβιακής Ομάδας Αθηνών οι φωτογραφίες μου σε μορφή cruising cards σκίζονται γιατί είναι σεξιστικές. Οκτώβριος 2006 και διοργανώνεται από 18 – 22 Οκτωβρίου στο Βερολίνο το μεγάλο Porn Film Festival που ανεπιφύλακτα σας προτρέπω να βρίσκεστε εκεί εκτός και αν εχετε την υπομονή να περιμένετε γιατί θα μεταφερθεί λίγους μήνες μετά στην Αθήνα και πλέον η θεματολογία θα αφορά ολες τις σεξουαλικοτητες. Στα πλαίσια του φεστιβάλ οι φωτογραφίες μου περήφανα επιτέλους θα εκτεθούν σε μια βερολινέζικη γκαλερί και δεν θα κατηγορηθούν ως σεξιστικές.»

Η συνέχεια

Για να μην αφήνω εκκρεμμότητες με την ιστορία που ξεκίνησα να σας αφηγούμαι συνεχίζω....



Ο Μάκης απο τότε αν και οφείλω να ομολογήσω οτι αρχικά δεν το πίστεψε και αργότερα επέμενε πως ίσως για κάποιο λόγο αντιδρώ σε κάτι και υιοθέτησα αυτή την στάση σεξουαλικής επιλογής και ζωής, οχι απλά πείστηκε «πως έχω αλλάξει πλευρά» όπως συνήθιζε να μου λέει αλλά παραμένει μέχρι και σήμερα δίπλα μου πιστός φίλος, αδερφός θα έλεγα και με στήριξε στις πρώτες δύσκολες φάσεις της ζωής μου όπως η στιγμή που έπρεπε να αποκαλύψω «την ταυτότητα μου» στους γονείς μου, πράγμα αρκετά δύσκολο και επίπονο .

Στα φοιτητικά μου χρόνια , στην Νομική, ζήτησα απο τους δικούς μου να φύγω απο το σπίτι που μέναμε στο Παγκράτι και να πιάσω δικό μου σπίτι , αίτημα που έγινε απευθείας δεκτό με έναν όρο , να βοηθάω στο γραφείο επι πληρωμή και φυσικά με αυτά τα χρήματα να συντηρούμαι και να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου και φυσικά δέχτηκα.

Μην νομίζετε οτι είναι εύκολο να έχεις για «αφεντικά» τους γονείς σου αλλά στην δική μου περίπτωση με βόλευε, ήθελα να τους αποδεικνύω καθημερινά πως είχαν να κάνουν με ένα αρκετά υπεύθυνο και ικανό άτομο και πως σε αυτό τον βασικό τομέα είχαν πετύχει σαν γονείς .

Η μερική μου ανεξαρτησία μου έδωσε την δυνατότητα , να εκφραστώ πιο ελεύθερα σεξουαλικά , πάντα φυσικά με προσοχή να μην αποκαλυφθώ και για αυτό δεν έδινα δικαιώματα ούτε στην δουλειά , ούτε στον παλιό κοινωνικό μου κύκλο , ούτε φυσικά και στην σχολή μου . Βλέπετε μεγαλωμένη στα δικηγορικά γραφεία, δεν είχα και τις καλύτερες εντυπώσεις για την φάρα μας , και ούτε τώρα βέβαια έχω αλλά τουλάχιστον σήμερα ξέρω να χειρίζομαι καταστάσεις.

Η πρώτη μου σχέση ήρθε τελείως απροσδόκητα στην ζωή μου , εκεί που λές οτι τίποτα δεν πρόκειται να γίνει, ξεπροβάλλει ξαφνικά ένας τεράστιος φάρος και σου δείχνει τον δρόμο.

Είχαμε φτιάξει μια ωραία κοριτσίστικη παρέα στην σχολή , μέσα σε αυτή και ο Μάκης απο εκεί γνώρισε την Καίτη την γυναίκα του, και με αυτή την παρέα ξεκίνησα το ταξίδι στην ενήλικη και φοιτητική ζωή.

Η αλήθεια είναι πως οι πρώτες μας συναντήσεις στα σπίτια είτε τό δικό μου είτε των υπολοίπων , με έφερναν σε δύσκολη θέση . Κύριο θέμα ήταν τα αγορια της σχολής και οι εμπέιρίες με το αντίθετο φύλο στο λύκειο , τι να τους έλεγα , ψέμματα ;

Για αυτό δεν έλεγα τίποτε ,αλλά ή παρέα ήταν και είναι ακόμη τόσο διακριτική που δεν με ρωτούσαν τίποτε σχετικά με αυτό, το μόνο που τους είχα πει ήταν πως είχα μια σχέση στο λύκειο που ήταν περισσότερο «πλατωνική» και δεν τους έλεγα ψέμματα.

Στα μπαράκια που βγαίναμε , τα κορίτσια ξεσαλώνανε μαζί τους και εγώ, όταν όμως η προκληθείσα απο την συντροφιά μας , αντρική παρέα πλησίαζε τότε εγώ διακριτικά αποτραβιόμουν και είτε έβρισκα μια δικαιολογία και την «έκανα», που λέμε, είτε έμενα και απλώς συμμετείχα σε τυχόν συζητήσεις που θα ανοίγαμε με κάποιους σε επίπεδο πρώτης γνωριμίας .

Με τους άντρες είχα τις «επιτυχίες» μου αλλά το τείχος που άπλωνα δε τους έδινε και πολλά περιθώρια και κόβαν «λάσπη». Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο είχα κατηγορηθεί απο τα κορίτσια και δεν ήταν λίγες οι φορές που με πιέζανε για σχέση με κάποιον .

Με αφορμή αυτό το γεγονός συνέβη και η «πρώτη φορά».

Απο όλες μου τις φίλες πιο πολύ εμπιστευόμουν την Φαίη, ένα εικοσάχρονο ελεύθερο σε αντιληψεις και πνεύμα παιδί , με άποψη για την ζωή και ανοιχτό μυαλό . Με την Φαίη οι συζητήσεις μας ήταν πιο πολύ ιδεολογικοπολιτικές και φιλοσοφικού περιεχομένου.

Συζητούσαμε ατελειώτα βράδια και φυσικά δραστηριοποιηθήκαμε και συνδικαλιστικά στην σχολή, στην παρέα μας έλεγαν ο Φιντέλ και ο Τσε . Εγώ ήμουν ο Φιντέλ και η Φαίη ο Τσε.

Ένα βράδι είχα τις κλειστές μου, βλέπετε σχέση δεν έπαιζε όλα είχαν γκρίζα χρειά στην ζωή μου. Αν και είχαμε κανονίσει να πάμε στο μαγαζί που δούλευε το αγόρι της Καίτης , εγώ πήρα στο κινητό τον Μάκη που ήξερα οτι γούσταρε την Καίτη και διακιολογία την δική του αδυναμία , του είπα πως δεν θέλω να πάω γιατί δεν μπορώ να βλέπω αυτόν να αγκαλιάζει την Καίτη και εγώ να ξλερω οτι ο Μάκης καίγεται για εκείνη, μάλιστα του είπα αν ήθελε να έρθει σπίτι μου να τα πιουμε σε εμένα.

Εκείνος μου είπε οτι λέω βλακείες και αν ήθελα , θα πηγαίναμε πρώτα απο το μαγαζί και μετά θα τραβούσαμε για κανα μπαράκι στην παραλία .

Αρνήθηκα και του είπα πως ήμουν κουρασμένη και απο την δουλειά . Τότε εκείνος μου είπε πως ίσως να περνούσε αργότερα απο το σπίτι και αν δεν κοιμόμουν , θα τα λέγαμε . Του είπα να έρθει όποτε θέλει και κλεισαμε το τηλέφωνο. Εκείνο το βράδι , μιας και τα λέμε όλα, είχα αποφασίσει να ασχοληθώ λίγο περισσότερο με τον εαυτό μου , είχα μπει σε ένα lesbian porno site για να «ξεδώσω» λίγο μιας και αυτή ήταν η μόνη μου διέξοδος και δίπλα μου είχα ένα μπουκαλάκι βότκα με χυμό πορτοκάλι και τα έτσουξα κανονικά.

Εκεί που είχα αρχίσει να «φτιάχνομαι» , χτύπησε το κουδούνι, το μόνο που σκέφτηκα ήταν «τι μαλάκας που είσαι ώρες -ώρες ρε Μάκη » είπαν να μην ανοίξω και να κάνω πως κοιμάμαι, έτσι όπως ήμουν χάλια , τι να του πω του ανθρώπου ;

Άφησα να χτυπάει το κουδούνι , έκλεισα και το site και περίμενα να φύγει .

Εκείνη την ώρα χτύπησε το κινητό , είδα οτι ήταν η Φαίη , το σήκωσα «έλα ρε μαλάκα κοιμάσαι ;» όχι της είπα φτιάχνω μια εργασία «και τότε γιατί δεν ανοίγεις ;» εσυ χτυπάς της είπα΄, συγνώμη ρε Φαίη νόμιζα οτι ήταν ο Μάκης και δεν είχα όρεξη τώρα να ακούσω τα της Καίτης ....ξέρεις τώρα, έχω που έχω και εγώ τα δικά μου, στάσου ανοίγω, έφυγές ; «Όχι ρε απο κάτω είμαι ακόμη» Αντε έλα της είπα και της άνοιξα.



(Την επόμενη φορά η συνέχεια είμαι και στην δουλειά .... )



Προς τις φίλες αναγνώστριες : Εδώ βρισκόμαστε για να τα λέμε μην κολλάτε λοιπόν ...περιμένω σχόλια σας .

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ;

Πλησίαζε Σεπτέμβρης του 1992 . Ερχόταν η ώρα της επιστροφής στο σχολείο, τα πράγματα θα γινόταν πια πολύ σοβαρά, η πρώτη λυκείου ήταν το αρχικό σκαλί για το μαραθώνιο των Πανελληνίων εξετάσεων. Οι λέξεις Τρίτη Δέσμη και Νομική πλέον θα ήταν συνυφασμένες για το υπόλοιπο της μαθητικής μου ζωής. Εκείνο το καλοκαίρι με είχε σημάδεψει γιατί άρχιζα να νιώθω ξεκομμένη απ' όλους και απ'ολα και το κυριότερο ; Τα μάτια μου έπεφταν επάνω σε κοριτσίστικα μάτια και σώματα . Όχι κάτι πονηρό, πιο πολύ θαυμασμός και περιέργεια. Παρατηρούσα τις κινήσεις , τον τρόπο, την συμπεριφορά και ίσως καμιά φορά ξεχνιόμουν στη θέα μιας κοπέλας μεγαλύτερης απο εμένα με σκέψεις του τύπου , πως θα ήταν γυμνή και τι αίσθηση θα είχε το ενήλικο κορμί της σε σχέση με το δικό μου και άλλα τέτοια περίεργα για τους άλλους και όμως, εμένα μου φαινόταν φυσιολογικά.

Σύμη Αύγουστος 1991, τα χνώτα μου ταίριαζαν πιο πολύ , με τον Μάκη, τον γιο της καλύτερης φίλης της μαμάς μου, μαζί μεγαλώσαμε και ήμασταν δύο πολύ καλοι φίλοι.

Τα κάναμε όλα μαζί, απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ο Μάκης ήταν πάντοτε δίπλα μου χειμώνα καλοκαίρι. Μαζί πηγαίναμε σχολείο μαζί διακοπές. Πόσα καλοκαίρια χανόμασταν σε σοκάκια που για μας μοιάζαν πόλεις άγνωστες, δεν φτιάχναμε νοικοκυριό σε ερειπωμένα σπίτια, δεν ταξιδεύαμε σε άγνωστες θάλασσες και εξωτικά μέρη με βάρκες που ήσαν παρατημένες απο ανθρώπους και χρόνια. Ήμασταν τόσο δεμένοι και αγαπημένοι που και οι δικοί μας , όσο μεγαλώναμε νόμιζαν πως υπήρχε έρωτας αναμεσά μας και σας πληροφορώ δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Τα ίδια και στο σχολείο όλοι μας νόμιζαν πως τα «είχαμε» και να...... το κουτσομπολιό στην τάξη και το φροντιστήριο . Όμως εγώ και ο Μάκης ήμασταν φίλοι, έγω το ήξερα βέβαια απο την αρχή εκείνος το έμαθε εκείνο το καλοκαίρι.

Ξεχασμένοι σε μια παλιά μαρίνα , που είχε να δει βάρκα χρόνια, πλατσουρίζαμε με τα πόδια μας στο νερό και μιλάγαμε για την χρονιά που θα ερχότανε και για τα «επαγγελματικά όνειρα » του καθενός μας . Ο Μάκης ήταν ξεκάθαρος στην σκέψη του, το είχε αυτό απο παιδακι, ήθελε να γίνει γιατρός, βλέπετε το μήλο κάτω απο την μηλιά θα πέσει , ο πατέρας γνωστός πλαστικός χειρουργός και ο Μάκης ήθελε, πάση θυσία να βαδίσει στα χνάρια του Πατέρα του.

Θυμάμαι που έλεγε : δεν είναι απλώς επιστήμη , δεν είναι ένα επάγγελμα , είναι απόλαυση σκέψου τι βυζάκια και κολαράκια θα πιάνω σε όλη μου την ζωή και μάλιστα χωρίς κόστος άσε που θα με πληρώνουμε κιόλας .....!!!!!!!!!!Τα 'λεγε και γελάγαμε με την καρδιά μας .

Εγώ, όπως πάντα στην ζωή μου, ήμουν πιο μπερδεμένη , οι γονείς μου ήθελαν δικηγόρο , στρωμένη δουλειά που λέμε, διατηρούσαν και διατηρούν ακόμη ένα απο τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία της Αθήνας, εγώ όμως ήθελα να γίνω αρχαιολόγος. Πάντοτε με τραβούσε η δύναμη της ανακάλυψης κάτι χαμένου απο τους αιώνες και την ιστορία , λάτρευα τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και ότι είχε σχέση μαζί του. Δεν ήσαν λίγες οι φορές που έκανα ταξίδια, νύχτες ολάκαιρες , πίσω στους αιώνες , στην αρχαία Αθήνα και την Σπάρτη , στην Κνωσσό και την αρχαία Μακεδονία, πόσες φορές δεν κρύφτηκα σε διαδρόμους μεγάλων παλατιών και δεν κρυφάκουσα τις δολοπλοκιες αυλικών και συγγενών κατά του Βασιλιά τους ............Είχαν ένα πάθος , απ' τα πολλά που είχα στην ζωή μου και δυστυχώς ποτέ μου δεν το βίωσα γιατί έγινα δικηγόρος.

Τι θα κάνεις ; Με ρώτησε

Τι θα τους πεις ; Αυτοί είναι πορωμένοι με το δικηγοριλίκι!!!!!!

Ρε Μάκη, του απάντησα, τρίτη δέσμη δεν είναι και τα δύο ; Ε! θα προετοιμαστώ όπως πρέπει και όταν έρθει η ώρα θα τους το πω.

Καλά έκανε εκείνος και με αγκάλιασε . Το άγγιγμα του ήταν διαφορετικό απο τις άλλες φορές . Είχε κάτι ερωτικό στην αίσθηση του και με έκανε να πνίγομαι , ήθελα να του πιάσω το χέρι και να το απομακρύνω απο πάνω μου , σαν ήξερα τι θα επακολουθούσε , άρχισα να καταστρώνω την στρατηγική μου . Έπρεπε να του το πω, όφειλα πρώτον να ξεκαθαρίσω τα πράγματα και δεύτερον ίσως στό πρόσωπο του έβρισκα τον πρώτο μου σύμμαχο. Άφησα να εξελιχθούν τα πράγματα.

Και εξελίχθηκαν..................

Μαρία είμαι ερωτευμένος μαζί σου εδώ και και καιρό ! Κάνουμε χρόνια παρέα , σε νιώθω σαν κάτι ξεχωριστό και όμορφο κομμάτι στην ζωή μου ! Έρχονται ώρες που θέλω να χωθώ στην αγκαλιά σου και να μην βγω ποτέ απο εκεί μέσα ! Θέλω να είμαστε μαζί ! Στην αρχή ήθελα να το αφήσω να περάσει, νόμιζα πως θα το ξεπερνούσα αλλά τα αισθήματα μου για σένα με ξεπερνούν, ξεπερνούν εμένα και τις δυνάμεις μου !Δεν το αντέχω άλλο αυτό το κρυφτό ! Σε θέλω!

Τώρα μάλιστα ! Σκέφτηκα.........πως του το λέμε ;

Όπως μου το είπε και εκείνος ............ξαφνικά και ξεκάθαρα !

Μάκη ! Υπο άλλες συνθήκες , δεν θα το σκεφτόμουνα καν ....... τι να σου λέω τώρα !! Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν ξέρεις για μένα !
Πρώτα δεν είχα ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα εγώ μόνη μου, αφου τα ξεκαθάρισα μέσα μου, αρχικά ντρεπούμουν να σου τα πω γιατί φοβόμουν μην σε χάσω απο δίπλα μου, τώρα δεν ντρέπομαι, γιατί ξέρω πόιά είμαι αλλά εξακολουθώ να φοβάμαι μην σε χάσω , γιατί φοβάμαι μην δεν μπορέσεις να με καταλάβεις και σ' αγαπάω πολύ ρε Μάκη για να σε χάσω.....!!!
Μαρία ,μου είπε εκείνος έκπληκτος, πες μου τι έγινε, οτι και να είναι εγώ ξέρεις οτι θα είμαι δίπλα σου για πάντα και θα κάνω οτι μπορώ για να.......
Τον διέκοψα απότομα....
Είπες για πάντα, το εννοείς αυτό ;
Ναι για πάντα !
Ορκίσου !
Ορκίζομαι !
Μάκη είμαι λεσβία..................!

(Κουράστηκα αδερφές μου τώρα , τα υπόλοιπα θα τα αναρτήσω αύριο )

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΣΒΙΑ

Είπαμε πως οτι βρίσκουμε ενδιαφέρον στο INTERNET θα το δημοσιεύουμε εδώ . Δεν σημαίνει βέβαια , οτι συμφωνούμε κάθε φορά με τις απόψεις που καταγράφονται σε ξένα δημοσιεύματα . Παρ' όλα αυτά είναι σημαντικά στοιχεία για το πως αντιλαμβάνεται η ελληνική κοινωνία το λεσβιακό μας κόσμο .
Σήμερα δημοσιεύουμε μια συνέντευξη που βρήκαμε τυχαία στο διαδίκτυο
Διαβάστε την έχει αρκετο ενδιαφέρον.

"ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΣΒΙΑ ΤΟΥ Α.Κ.Ο.Ε."
"Κωστας: Σα λεσβια που εχεις δουλεψει κοντα στους αντρες του ΑΚΟΕ, τι εχεις να πεις για τη συνεργασια των λεσβιων με τους ομοφυλοφιλους;

Ελενη: Με το κινημα των ομοφυλοφιλων αντρων εχουμε πολλα κοινα σημεια, οπως λ.χ. η αμφισβητηση των φυλετικων ρολων της ακαταναγκαστικης ετεροφιλοφιλης σεξουαλικοτητας. Τοσο το κινημα των ομοφυλοφιλων αντρων οσο και το λεσβιακο και γενικοτερα το φεμινιστικο, αποποιουνται το αντρικο εξουσιστικο προτυπο και προβαλλουν την πολυμορφια της σεξουαλικοτητας. Και οι αντρες ομοφυλοφιλοι και οι λεσβιες πιστευουμε οτι το προσωπικο ειναι πολιτικο, οτι η θεωρια μας πρεπει να βγαινει απο την εμπειρια μας και οτι ειναι απαραιτητη η πολιτικη στρατευση του καθενος μας. Εξαλλου εχουμε ενα σημαντικο κοινο βιωμα που απορρεει απο το γεγονος οτι η κοινωνια μας αντιμετωπιζει και τους δυο σαν 'ανωμαλους'. Ο ψογος και η αποστροφη της κοινωνιας, που εχει σαν αποτελεσμα την αποπομπη, την περιθωριοποιηση και γκετοποιηση των ομοφυλοφιλων αντρων και γυναικων, αποτελει και το αναμφισβητητο κοινο σημειο επαφης αναμεσα στα δυο κινηματα. Πιστευω οτι οι θεσεις των πολιτικοποιημενων αντρων ομοφυλοφιλων ειναι εκεινες που συγκλινουν περισσοτερο προς τις φεμινιστικες. Αυτο φαινεται ξεκαθαρα στην ιδεολογικη πλατφορμα του ΑΚΟΕ (Αμφι τευχος 3-4, β' περιοδος), καθως και σε πολλα αλλα θεωρητικα κειμενα που δημοσιευτηκαν κατα καιρους στο Αμφι. Ασφαλως ομως εχουμε και σημαντικες διαφορες. Η πιο βασικη δυσκολια στη συνεργασια μας ειναι ο αντρικος σεξισμος που πιστευω οτι ειναι περασμενος -σε μικροτερο ωστοσο βαθμο απ' οτι στους αλλους αντρες- ακομη και σε ορισμενους πολιτικοποιημενους ομοφυλοφιλους. Νομιζω ομως οτι οι ομοφυλοφιλοι, αν και σεξιστες, εχουν περισσοτερες πιθανοτητες να αντιληφθουν τη φυση της καταπιεσης των γυναικων, γιατι ο ανδρικος σωβινισμος που υποβιβαζει τις γυναικες υποβιβαζει και τους ομοφυλοφιλους. Μια αλλη δυσκολια στη συνεργασια μας ειναι το γεγονος οτι η καθημερινη ζωη των αντρων ομοφυλοφιλων διαφερει πολυ απο των λεσβιων. Οι μεν αγνουν τον κοσμο των δε, γιατι η επικοινωνια αναμεσα στους δυο κοσμους ειναι σχεδον ανυπαρκτη. Αυτο, κατα τη γνωμη μου, δεν θα ηταν ασχετο με τη γνωστη πολιτικη των διακρισεων σχετικα με τα δυο φυλα: Ο ομοφυλοφιλος αντρας καθοριζεται απο την αντρικη του υποσταση και η ομοφυλοφιλη γυναικα απο τη γυναικεια. Αρνητικο ακομη ειναι το γεγονος οτι οι πολιτικοποιημενοι ομοφυλοφιλοι ειναι αριθμητικα περισσοτεροι απο τις λεσβιες και ετσι οι γυναικες κινδυνευουν να παραμεριστουν και να μην εκφραστουν. Το οτι οι πολιτικοποιημενοι αντρες ομοφυλοφιλοι ειναι περισσοτεροι, το εξηγει βεβαια η θεση που εχουν οι αντρες γενικα στην κοιννωνια. Και εξαιτιας αυτης της θεσης, οι αντρες εχουν αποκτησει την ικανοτητα του λογου περισσοτερο παο τις γυναικες. Σαν αντρες νοιωθουν οτι ο κυριαρχος λογος τους ανηκει ως ενα βαθμο, ενω οι γυναικες νοιωθουν ξενες προς αυτον τον λογο και πολλες φορες διαλεγουν τη σιωπη. Παρα τις δυσκολιες που συνανταμε στη συνεργασια μας, ωστοσο, εγω τουλαχιστον δεν θα μπορουσα ποτε να αμφισβητησω το γεγονος οτι οι αντρες ομοφυλοφιλοι αποτελουν τους φυσικους συμμαχους στο λεσβιακο και γενικοτερα το φεμινιστικο κινημα. Πιστευω οτι πρεπει μεν να εχουμε αυτονομη δραση αλλα ταυτοχρονα και στενη συνεργασια σε οτι αφορα την αμοιβαια πληροφορηση, την ανταλλαγη αποψεων, την διακινηση των ιδεων μας και κυριως στις περιπτωσεις κινητοποιησεων για κοινη δραση προς τα εξω, η για συνυπογραφη δικηρυξεων η διαμαρτυριων των μεν απο τους δε, κλπ. Προσωπικα πιστευω οτι οι πολιτικοποιημενες λεσβιες βρισκονται στο σημειο συνδεσης των δυο κινηματων (ομοφυλοφυλου και φεμινιστικου) και οτι θα μπορουσαν να παιξουν αποφασιστικο ρολο στη συμμαχια αυτων των κινηματων. Απο τη μια μερια ομως σκονταφτουν στον σεξισμο και τις αντρικες προκαταληψεις που ανεφερα, και απο την αλλη στην αντιλεσβιακη αντιληψη που πλανιεται διαχυτη -σε μικρο η μεγαλο βαθμο- μεσα στον φεμινιστικο χωρο. Οι ετεροφεμινιστριες φοβουνται ισως οτι η παρουσια μας θα δωσει την εντυπωση προς τα εξω οτι ολες οι φεμινιστριες ειναι λεσβιες. Πιστευω οτι δεν φοβουνται απλως την ρετσινια της λεσβιας, αλλα φοβουνται πως αν το γυναικειο κινημα χαρακτηριστει σαν κινημα λεσβιων, θα χασει την αποτελεσματικοτητα του και δεν θα μπορει να προσεγγιζει τις μαζες των γυναικων. Ειναι γεγονος οτι το συστημα δεν χανει καμια ευκαιρια για να διστρευλωνει την αληθεια κατα πως το βολευει. Ωστοσο, το το φεμινιστικο κινημα αντιτιθεται στην ιδια την θεωρια του με το να αποδιωχνει καποιες γυναικες που δηλωνουν μια συγκεκριμενη ταυτοτητα, για να μπρορεσει να δεχτει αλλες γυναικες, περισσοτερες αριθμητικα. Ο φεμινισμος, ενω εισηγειται αλλες μορφες ερωτικων σχεσεων και σεξουαλικοτητας περα απο τις κυριαρχες ανδροκρατικες, με το να φοβαται να δει την υπαρξη της ομοφυλοφιλης επιλογης, μενει δεσμιος των διπολικων σχηματων του 'ασπρου-μαυρου' και δεν προχωρει σε μια συνολικη επαναθεωρηση της ιδιας της εννοιας της σεξουαλικοτητας και των ερωτικων σχεσεων. Νομιζω παντως οτι θα ηταν λαθος να απομακρυνθουμε απο τους ομοφυλοφιλους και τις ετεροφεμινιστριες και να μη μεινουμε στο σημειο συνδεσης των δυο κινηματων. Πρεπει να δωσουμε την ειρηνικη μας μαχη μεσα στους δυο αυτους χωρους που ειναι και δικοι μας χωροι. Θα ηθελα να προσθεσω και κατι ακομη: Μπορει οι αντρες ομοφυλοφιλοι να κουβαλουν μεσα τους τη σεξιστικη η και την φαλλοκρατικη αντιληψη σε μεγαλο η μικρο βαθμο (συνειδητα η ασυνειδητα), οπως μπορει οι ετεροφεμινιστριες να διεπονται απο μια αντιλεσβιακη αντιληψη η, οταν μιλουν για σεξουαλικοτητα, να εννοουν 'τροπο επικοινωνιας με το αλλο φυλο'. Μπορει οι αναρχικοι η αριστεριστες αντρες να μην ενδιαφερονται ουσιστικα για την απελευθερωση των γυναικων. Μπορει οι οικολογοι, σε χιουμοριστικο τους αρθρο, να προσβαλλουν την γυναικεια υποσταση. Μπορει ακομη λεσβιες να υιοθετουν το αντρικο εξουσιαστικο προτυπο και να φτανουν μεχρι τραγελαφικους γαμους μεταξυ γυναικων. Δεν πρεπει ωστοσο να ξεχναμε οτι ολοι βρισκομαστε σε μια δυσκολη πορεια για την κατακτηση των στοχων μας. Ολοι οι περιθωριακοι γνωριζουμε πολυ καλα ποσο δυσκολο ειναι να αποτιναξουμε απο πανω μας τα κουσουρια που μας δωρισε η πατριαρχικη κοινωνια. Δεν μπορω να διανοηθω ποτε οτι θα αρχισω να εκτοξευω μυδρους εναντια στους ομοφυλοφιλους, τις ετεροφεμινιστριες και τους αλλους 'περιθωριακους' και μαλιστα δημοσιως, παιζοντας ετσι το παιχνιδι του συστηματος. Αυτο δεν σημαινει βεβαια οτι θα αποφυγω την κριτικη θεσων και αντιληψεων που δεν με βρισκουν συμφωνη η οτι θα αρνηθω το δημοσιο διαλογο. Πιστευω απλως οτι θα ηταν μεγαλο στρατηγικο λαθος να τους επιτεθω επιπολαια και απερισκεπτα. Στον αγωνα μας δεν εχουμε περιθωρια για την πολυτελεια τετοιων λαθων. Κατα την αποψη μου, το συστημα δεν ανησυχει τοσο για τον αριθμο και το μεγεθος των περιθωριακων ομαδων, οσο ανησυχει για τις συνδεσεις, την αλληλεγγυη και την συνεργασια αυτων ρων ομαδων.

Κωστας: Μεσα απο την εμπειρια σου στο λεσβιακο κινημα τι εχεις αποκομισει;

Ελενη: Οπωσδηποτε πολλα θετικα στοιχεια, ιδιως στον τομεα της αυτογνωσιας και του ευρυτερου ιδεολογικου προβληματισμου μου. Ωστοσο, μετα απο ενεργο δραση εξι χρονων στο κινημα, συνειδητοποιησα οτι συγχεουμε δυστυχως το ζητουμενο με το πραγματικο. Οταν φωναζα τοσα χρονια τα συνθηματα -που μας ηρθαν ετοιμα απο αλλους τοπους- 'ζητω η γυναικεια αλληλεγγυη' και 'η αδελφοσυνη των γυναικων ειναι δυνατη', πιστευα οτι αυτες οι εννοιες, η γυναικεια αλληλεγγυη και αδελφοσυνη, ειναι κατι το πραγματικο. Στην πορεια ομως, μεσα απο οδυνηρες προσωπικες εμπειριες και απογοητευσεις, εμαθα οτι οι εννοιες αυτες ειναι το ζητουμενο, παγμα που αποτελεσε για μενα μια αφανταστα ταυματικη εμπειρια. Με εκανε να νιωθω εξαπατημενη απο το κινημα και απο τον ιδιο μου τον εαυτο, να νιωθω πικραμενη που ρομαντικα ειχα βασισει τη δραση μου σε μια ωραιποιηση. Στην Αμερικη και την δυτικη Ευρωπη τα δημοφιλη συνθηματα των λεσβιων και γενικοτερα των φεμινιστριων δεν ξεπηδησαν σαν απο επιφοιτηση του Αγιου Πνευματος, αλλα ηταν απορροια μιας συλλογικης, επιμονης και κοπιαστικης δουλειας σε μικρες ομαδες, και προπαντων μελετης ολων των δεδομενων (αναλυσεις, ερευνες, μαρτυριες, ιστορικα ντοκουμεντα, κλπ.) που σχετιζονται αμεσα η εμμεσα με το κινημα μας. Δυστυχως, στη δικη μας περιπτωση, πρωτα ηρθαν τα συνθηματα, τα οποια εμεις αβασανιστα υιοθετησαμε, χωρις προηγουμενως να επεξεργαστουμε τις δικες εμπειριες σα λεσβιες Ελληνιδες η σαν κινημα και να διαμορφωσουμε μια δικη μας θεωρια της οποιας το αποσταγμα θα ηταν τα δικα μας συνθηματα. Αυτο ισως να συμβαινει και με αλλα κινηματα κοινωνικης κριτικης. Ετσι τα συνθηματα πεφτουν βαρυγδουπα, παρανοουνται απο αυτους που τα ακουν και μερικες φορες φοβιζουν. Απο την αλλη μερια, δημιουργειται σε εμας τις ιδιες μια συγχιση για το αν τα συνθηματα εμπεριεχουν το ζητουμενο η το πραγματικο. Τωρα πια πιστευω οτι -για την ελληνικη πραγματικοτητα τουλαχιστον- η λεσβια που ζει κι αγωνιζεται για τις γυναικες, η λεσβια που εχει κεντρο υπαρξης της την γυναικα κλπ., ειναι το ζητουμενο. Ειναι αυτο που προσπαθουμε να βιωσουμε εμεις οι πολυ λιγες πολιτικοποιημενες και συνειδητοποιημενες λεσβιες (ισως καποιες, μετρημενες στα δακτυλα το βιωνουν ηδη) και που θα θελαμε να γινει βιωμα ολων των ελληνιδων λεσβιων. Θα πρεπει να το χωνεψουμε πια: οταν μιλαμε για τη λεσβια που ζει και αγωνιζεται για τις γυναικες κλπ., αναφερομαστε σε μια πολυ μικρη μειονοτητα των ελληνιδων λεσβιων η σε καποιες αλλες λεσβιες που ισως υπαρχουν και δρουν σε μερη μακρυνα (δεν θα πρεπει να παθαινουμε γεωγραφικη συγχιση...), αναφερομαστε δηλαδη σε μια θεωρια, σε ενα ιδανικο, αν θες, που θα πρεπει να γινει πραξη. Η προσωπικη μου εκτιμηση ειναι οτι κατι τετοιο μπορει να γινει, προυποθετει ομως να βρουμε και να δεκτουμε πρωτα τους αληθινους, τωρινους εαυτους μας και να δουλεψουμε σκληρα για την ολοκληρωση μας ως ανθρωπων. Οι δεκαδες χιλαδες λεσβιες, αναμφισβητητα αποτελουν μια πραγματικοτητα, δεν διαφερουμε σε τιποτα απο τις αλλες, τις ετεροφυλοφιλες, μη πολιτικοποιημενες και μη συνειδητοποιημενες γυναικες, παρα μονο στο οτι μοιραζονται την συναισθηματικη και ερωτικη τους ζωη -κρυφα βεβαια και τις πιο πολλες φορες ενοχοποιημενα- με μια αλλη γυναικα, και στο οτι δεν δεχονται αμεση καταπιεση απο εναν αντρα-συζυγο, αν και πολλες φορες ειναι παντρεμενες και με παιδια. Εχω συναντησει δεκαδες (για να μην πω εκατονταδες) τετοιες λεσβιες. Δεν μπορει κανεις να με πεισει οτι αυτες οι λεσβιες αγωνιζονται για τη γυναικα. Δεν αμφισβητω οτι ειναι ενας εν δυναμει επαναστατικος κοσμος -εχουν ενστικτωδικα κανει ως ενα βαθμο την επανασταση τους κατω απο μια προσωπικη τους αναγκαιοτητα-, αλλα βιωνουν τη μιζερια της διπλης καταπιεσης τους χωρις να αμφισβητουν συνειδητα την υπαρχουσα ταξη πραγματων. Γι αυτο, λοιπον, πιστευω πως αντι να φωναζουμε βαρυγδουπα συνθηματα θα ηταν καλυτερα να στραφουμε στην δικη μας πραγματικοτητα οπως αυτη εχει και να προσανατολιστουμε στην ακτευθυνση της ευαισθητοποιησης αυτου του δυναμικου. Οπως οι ετεροφεμινιστριες προσπαθουν να ευσθητοποιησουν τις γυναικες πανω στα ζητηματα της γυναικειας καταπιεσης (με καμπανιες, δημοσιευσεις, εκδηλωσεις πορειες, αφισες και αλλες ενεργειες στις οποιες φυσικα συμμετεχουν και οι λεσβιες) ετσι κι εμεις θα πρεπει, ειδικοτερα, να κανουμε κατι αναλογο που να οδηγει στην ευαισθητοποιηση των ομοφυλοφιλων γυναικων. Νομιζω οτι ειναι δυνατον να βγουν σχετικα ευκολα απο την αδρανεια τους κι αυτο εξαρταται κυριως απο τον τροπο με τον οποιο προσεγγιζουμε τα ζητηματα καταπιεσης των λεσβιων.

Κωστας: Γιατι νομιζεις οτι οι λεσβιες συγχεουν το ζητουμενο με το πραγματικο;

Ελενη: Κατ' αρχην ναομιζω οτι δεν συγχεουν μονο οι λεσβιες το ζητουμενο με το πραγματικο. Τα περισσοτερα κινηματα κοινωνικης κριτικης, στη γεννηση τους, διαμορφωνοντας τη θεωρια τους και οριοθετωντας το πεδιο δρασης τους, οδηγουνται ειτε στην αποδοχη απο την αναποδη που τους προσαπτει το συστημα, ειτε στο να αναδυκνυουν ιδιοτητες που εμβριακα ενυπαρχουν αλλα που μονο μεσα απο τον αγωνα υποστασιοποιουνται. Το ζητουμενο, εκλαμβανομενο σαν πραγματικο, λειτουργει σε πρωτο σταδιο σαν τονωτικο και σαν αμυνα απεναντι στην καταπιεστικη ιδεολογια. Στην περιπτωση των λεσβιων, περα απο ολα αυτα, εχω να παρατηρησω οτι οι περισσοτερες πολιτικοποιημενες ζουμε μεσα σε ενα πλατυ κλειστο χωρο και δεν γνωριζουμε τι γινεται παραεξω, στα αλλα, τα πολλα λεσβιακα κυκλωματα. Δηλαδη δεν εχουμε γνωση ολων των πτυχων της ελληνικης λεσβιακης πραγματικοτητας. Τελος, ισως λογω της ρομαντικης ωραιοποιησης των πραγματων που αναφερα παραπανω, να εθελοτυφλουμε η να βλεπουμε τα πραγματα οπως θα θελαμε να ειναι και οχι οπως πραγματικα ειναι σημερα.

Κωστας: Για τους περισσοτερους αντρες ομοφυλοφιλους -τουλαχιστον στην Αθηνα και Θεσσαλονικη- υπαρχει ενα αρκετα πλατυ κυκλωμα (μπαρ, κινηματογραφοι, παρκα, πλατειες, σαουνες) οπου μπορουν να βρουν ενα περιστασιακο η και μονιμο καμια φορα συντροφο. Υπαρχει ενα αναλογο κυκλωμα για τις λεσβιες κι αν οχι πως μπορει μια γυναικα να γνωρισει μια αλλη και να σχετιστει μαζι της;

Ελενη: Κατι αναλογο δεν υπαρχει για τις λεσβιες. Οπως ειπα παραπανω, ο τροπος ζωης των λεσβιων ειναι διφορετικος απο εκεινον των ομοφυλοφιλων ανδρων. Και αυτο οφειλεται ισως στο οτι η λεσβια εναι -ως ενα βαθμο- προιον των κοινωνικων αντιληψεων για την θηλθκοτητα, ενω ο ομοφυλοφιλος προιον του ανδρικου κοσμου. Τα τελευταια χρονια ωστοσο με την πρωιουσα χειραφετηση των γυναικων, εχουν εμφανιστει στην Αθηνα μερικα μπαρ οπου συχναζουν λεσβιες. Οπως ολοι οι ανθρωποι, ετσι και οι λεσβιες εχουν αναγκη να εκφραζονται και να επικοινωνουν. Κατι τετοιο ομως η κοινωνια το αρνειται στους ομοφυλοφιλους μολονοτι το θεωρει αυτονοητο για τα αλλα μελη της. Μοιραια λοπον ο ομοφυλοφιλος εξωθειται στο περιθωριο και αναζητει και δημιουργει χωρους-οασεις οπου θα μπορει να εκφρασει απροσχηματιστα την ομοφυλοφιλια του και να συνατησει τους ομοιους του. Η ομοφυλοφιλη γυναικα που θα θελησει να εκφρασει την ομοφυλοφιλια της, θα καταφυγει σε ορισμενους χωρους που, ανλογα με την συνειδητοποιηση της, αυτοι θα ειναι η τα μπαρ η οχωρος του λεσβιακου και φεμινιστικου κινηματος. Οι ομοφυλοφιλες των μπαρ, εσωτερικευοντας τις ετεροφυλοφιλες αντιληψεις περι ομοφυλοφιλιας, προσπαθουν τουλαχιστον να μην ξεφευγουν σε ολα τα αλλα θεματα απο την πεπατημενη, για να περνουν οσο το δυνατον απαρατηρητες και να εχουν κι αυτες μια θεση ευυποληπτου πολιτη μεσα στην κοινωνια, με αποτελεσμα να κανουν διπλη ζωη. Κατα συνεπεια, οι περισσοτερες απο τις 'μπαροβιες', εχουν τα χαρακτηριστικα του συνηθισμενου αλλοτριωμενου ανθρωπου. Ειναι καταναλωτριες και δεχονται τις αξιες της κοινωνιας χωρις καμια αμφισβητηση. Η αστικη τους νοοτροπια αντικατοπτριζεται στην εμφανιση, το ντυσιμο και τους τροπους τους. Μιλουν για την ομοφυλοφιλια τους αποφευγοντας πολυ εντεχνα να αναφερουν λεξεις οπως 'η φιλη μου', 'λεσβια', 'ομοφυλοφιλια' κλπ., καλυπτοντας αυτες τις εννοιες με λεξεις και εκφρασεις οπως'ο ανθρωπος μου', 'το κυκλωμα', 'αυτου του ειδους οι σχεσεις' κλπ. Δεν πηγαινουν μονο για να βρουν συντροφια -σχεση παροδικη η μονιμη- αλλα και για να επιβεβαιωσουν τον εαυτο τους, να φορεσουν τα καλα τους ρουχα, τα χρυσα τους κοσμηματα, να φανουν προς τα εξω, να κανουν επιδειξη των χρηματων τους -αν εχουν- κερνωντας ποτα, των 'γνωσεων' τους και της 'προσωπικοτητας' τους με το μπλα-μπλα. Καθως ειναι απολιτικες, πολλες απο αυτες δεχονται και μιμουνται ακριτα το προτυπο της σχεσης αντρα/γυναικας. Αυτες οι λεσβιες, παρολο που ειναι και οι πιο εμφανεις μεσα στο κοινωνικο σωμα, αποτελουν ενα συγκεκριμενο κυκλωμα λιγων σχετικα ατομων. Ενας ακομα πιο μικρος αριθμος λεσβιων -πολιτικοποιημενων και συνειδητοποιημενων ως επι το πλειστον- εχουν κανει σχεσεις φιλικες και ερωτικες μεσα απο τον φεμινιστικο χωρο, τις λεσβιακες ομαδες κλπ. Αυτες κατα κανονα δεν κανουν διπλη ζωη. Και οταν κινουνται στον κοινωνικο χωρο αποκρυπτοντας την λεσβιακη τους ταυτοτητα, το κανουν για λογους καθαρα επιβιωσης και οχι γιατι εχουν αποδεχθει τον καθορισμο τους απο την κοινωνια, ουτε για λογους κοινωνικης καταξιωσης, διοτι δεν εχουν αναγκη απο τετιοου ειδους καταξιωσεις. Εχουν αμφισβητησει και απορριψει τις κυριαρχες αξιες και προσπαθουν να δημιουργησουν τις δικες τους. Το κακο ειναι -οπως τουλαχιστον το αντιλαμβανομαι εγω- οτι τεινουν να δημιουργησουν μια 'νεα ηθικη', μια 'αντιηθικη'. Χωρις να το θελουν καθοριζονται -αρνητικα- και παλι απο τις κυριαρχες αξιες. Αν δηλαδη μια κυριαρχη αξια λεει ασπρο, αυτες θα τεινουν να αντιπαραταξουν μαυρο, μονο και μονο επειδη ειναι το διαμετρικα αντιθετο της.

Κωστας: Τι γινεται ομως παραπερα, στις χιλιαδες των λεσβιων; Πως βρισκουν επικοινωνια και συντροφια;

Ελενη: Οι περισσοτερες λεσβιες κανουν σχεση μεσα στον κοινωνικο χωρο που κινουνται. Πολλες φορες λειτουργει η διαισθηση, η οποια βοηθα σε μεγαλο βαθμο δυο λεσβιες να αλληλοεκδηλωθουν -πολυ προσεκτικα και σταδιακα- ακομη και στο χωρο της δουλειας. Παντως, το να αλληλοεκδηλωθουν δυο λεσβιες, εκτος λεσβιακου κυκλωματος, ειναι δυσκολο, γιατι παντα υπαρχει ο φοβος της αποκαλυψης στον κοινωνικο περιγυρο. Ετσι δυο μοναχικες λεσβιες μπορει να συναντηθουν και να αντιπερασουν, αφηνοντας μονο η μια στο μυαλο της αλλης την σκεψη 'ισως να ηταν...' Πολλες ομως λεσβιες δεν περιμενουν να συναντησουν μια αλλη λεσβια. Προχωρουν και κανουν σχεση με μια ετεροφυλοφιλη φιλη τους. 'Πρωτα πλησιαζεις μια γυναικα, αποσπας σιγα-σιγα την εμπιστοσυνη και τη φιλια της και μετα προχωρεις στο ερωτικο. Ετσι εκανα μια ζωη και ποτε δε συναντησα την αρνηση'. Αυτα μου ειχε πει πριν απο μερικα χρονια μια λεσβια που κινιοταν παντα εκτος λεσβιακων κυκλωματων και ειχε μακροχρονιες σχεσεις με ετεροφυλοφιλες γυναικες, παντρεμενες συνηθως. Εξαλλου, μια αλλη λεσβια παντρεμενη, μου ειπε προσφατα: 'Ειναι ελαχιστες οι πιθανοτητες να βρεις την αρνηση, οταν κανεις προταση σε μια παντρεμενη γυναικα. Και αν μαλιστα εισαι και συ παντρεμενη, τοτε οι πιθανοτητες επιτυχιας ειναι 100% γιατι η αλλη νοιωθει να εχει μαζι σου κοινωνικη καλυψη και προχωραει εκ του ασφαλους. Ενω θα το σκεφτει περισσοτερο να κανει σχεση με μια λεσβια που 'λεσβιοφερνει' καπως ανοιχτα η ειναι χαρακτηρισμενη, γιατι μια τετοια σχεση πιθανον να την δημιουργουσε τεραστια οικογενειακα και κοινωνικα προβληματα'. Δεν μπορω να ξερω τι αναγκες καλυπτει η καθεμια απο αυτες τις -μεχρι εκεινη τη στιγμη- ετεροφυλοφιλες παντρεμενες γυναικες. Παντως ειναι γεγονος οτι πολλες παντρεμενες ζουν σε μια απεραντη ψυχικη μοναξια μεσα στις ιδιες τις οικογενειες τους, ενω οταν ταυτιζονται με μια αλλη γυναικα νοιωθουν μεγαλυτερη δυνατοτητα επικοινωνιας και ισοτιμιας. Βρισκουν επιτελους κατι το γνησιο, χωρις ιδιοτελεια και σκοπιμοτητα. Μπορει να μη διανοηθηκαν η να μην τολμησαν ποτε πριν να αναλαβουν την πρωτοβουλια για κατι τετοιο, νοιωθοντας ομως το χαμηλο επιπεδο ποιοτητας της ζωης τους, πιανονται παθιασμενα και απεγνωσμενα απο μια γυναικεια σχεση οταν τους τυχει στο δρομο τους. Ειναι δυσκολο να γενικευει κανεις αυτα τα πραγματα γιατι γινονται κρυφα, κανεις δεν τα κατονομαζει και δεν φαινονται πουθενα. Παντως, απο οσο μπορω να ξερω, οι περισσοτερες λεσβιες στην Ελλαδα, οταν βρουν μια σχεση που τις καλυπτει και ενα μικρο λεσβιακο κυκλο απο 5-6 αλλες γυναικες, διατηρουν τοσο τη σχεση οσο και τον κυκλο για πολλα χρονια. Θα μπορουσα να πω δηλαδη οτι η πλειοψηφια των λεσβιων σημερα στην Ελλαδα διατηρει μια μονιμη σχεση κι εναν μικρο, κλειστο κυκλο. Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι δεν υπαρχουν χιλιαδες λεσβιες καταδικασμενες απο την κοινωνια να ζουν μεσα στη μοναξια και τη σιωπη.

Κωστας: Πως αντιμετωπιζεται μια λεσβια απο τη στιγμη που θα φανερωθει η ταυτοτητα της στο δρομο, στην οικογενεια, στη δουλεια;

Ελενη: Στο δρομο, οταν μια λεσβια τυχει να φανερωσει στους περαστικους την ταυτοτητα της, οι αντρες αντιδρουν πολλες φορες με οργη αλλα ταυτοχρονα με σεξουαλικες διαθεσεις. Μια φορα, καθως βγηκαμε απο μια ταβερνα, η φιλη μου κι εγω, χαρουμενες και πιασμενες χερι-χερι, μας πηρε απο πισω ενας τυπος και με πνιχτη φωνη μας ελεγε απειλητικα: 'Βρομολεσβιες, ανωμαλες, ανωμαλες, θα σας γαμησω!' Αναγκαστηκαμε να μπουμε σε ενα ταξι για να ξεφυγουμε απο αυτον τον ανθρωπο και την εμετικη του μιζερια. Και αλλες φιλες μου εχουν διηγηθει παρομοια περιστατικα. Και αυτο δειχνει ξεκαθαρα τη θεση που εχει η λεσβιακη σχεση μεσα στην αντρικη φαντασιωση. Ο αντρας-φαλλος οργιζεται που καποιες γυναικες τον απορριπτουν, αλλα ταυτοχρονα διεγειρεται σεξουαλικα γιατι φαντασιωνει οτι τελικα παρεμβαλλεται θριαμβευτης και νικηφορος αναμεσα στις δυο γυναικες, λυνει τη σχεση τους και τις υποτασσει. Αλλοι παλι κοιτουν με περιεργεια και εχθροτητα και λενε τα σχολια τους ο ενας στον αλλο η μας βριζουν. Οι γυναικες αντιθετα προσπερνουν συνηθως προσποιουμενες οτι δεν αντεληφθηκαν τιποτε. Στην οικογενοια συμβαινει κατα κανονα το εξης: Οι γονεις στην αρχη αντιδρουν αρκετα εντονα, με απειλες, με υστεριες, λυποθυμιες, φωνες, ισως και προσωρινο διωξιμο απο το σπιτι η αντιθετα κλειδωμα στο σπιτι. Σιγα-σιγα ομως οι σχεσεις αποκαθιστανται και ισορροπουν. Ωστοσο, παντα οι γονεις ζητουν απο την κορη τους να μην 'εκτιθεται' κοινωνικα, γιατι σε τελευταια αναλυση δεν τους στενοχωρει αυτη καθεαυτη η συναισθημαυικη και σεξουαλικη ταυτοτητα υης κορης τους, αλλα ο αντικτυπος που θα εχει, αν αυτη φανερωθει, στον κοινωνικο τους περιγυρο. Στη δουλεια οι λεσβιες, για λογους επιβιωσης, προσπαθουν να κρατουν κρυφη την ταυτοτητα τους. Και γι αυτο, εγω τουλαχιστον, δεν εχω ακουσει περιπτωσεις απολυσης η αλλων συνεπειων λογω λεσβιασμου. Αν ομως οι αλλοι στο χωρο της δουλειας υποψιαστουν η καταλαβουν κατι, αρχιζουν τις σποντες, τα καρφια, και τις ειρωνικες παρατηρησεις, πραγμα φοβερα καταπιεστικο που μπορει να εξαναγκασει τη λεσβια να παραιτηθει."